Wikipedia

BRDM-1

BRDM (ros. БРДМ, Бронированная разведывательно-дозорная машина) – radziecki opancerzony samochód rozpoznawczy z okresu po II wojnie światowej

BRDM
Ilustracja
BRDM w Drzonowie
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Typ pojazdu

opancerzony samochód rozpoznawczy

Trakcja

kołowa

Załoga

5

Historia
Prototypy

luty 1956

Produkcja

1957–1966

Egzemplarze

ok. 10 000

Dane techniczne
Silnik

1 silnik gaźnikowy, 6-cylindrowy GAZ-40P o mocy 90 KM (66,2 kW) przy 3400 obr./min.

Transmisja

mechaniczna

Poj. zb. paliwa

150 l

Pancerz

grubość: 10 mm

Długość

5,60 m

Szerokość

2,25 m

Wysokość

1,90 m
2,29 m (maksymalna z karabinem maszynowym)

Prześwit

0,31 m

Masa

5 100 kg (własna)
5 630 kg (bojowa)

Moc jedn.

16 KM/t (11,8 kW/t)

Osiągi
Prędkość

90 km/h (po drodze)
8–9 km/h (pływania)

Zasięg pojazdu

500 km (po drodze)

Pokonywanie przeszkód
Rowy (szer.)

1,20 m

Ściany (wys.)

0,40 m

Kąt podjazdu

30º

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 karabin maszynowy SGMB kal. 7,62 mm
w późniejszych seriach także
karabin maszynowy DszK kal. 12,7 mm lub KPWT kal. 14,5 mm
wyrzutnia kierowanych rakiet przeciwpancernych
Wyposażenie
urządzenia do wykrywania skażeń, noktowizyjne
Użytkownicy

     aktualni

     byli

Multimedia w Wikimedia Commons

Historia edytuj

Po wprowadzeniu, na początku lat pięćdziesiątych, do uzbrojenia armii radzieckiej transporterów opancerzonych BTR-40 w toku ich użycia stwierdzono, że pomimo ich dobrych walorów taktyczno-technicznych nie spełniają jednak wymagań ówczesnego pola walki. Miały zwłaszcza trudności z pokonywaniem przeszkód wodnych. W związku z tym pod koniec 1954 roku, w biurze konstrukcyjnym W.A. Diedkowa, rozpoczęto opracowywania nowego samochodu opancerzonego. Jego głównym konstruktorem został W.K. Rubcow.

Początkowo miała to być wersja pływająca transportera BTR-40. Z tego powodu otrzymał on robocze oznaczenie BTR-40P. Do jego konstrukcji użyto wielu elementów i zespołów stosowanych w tym transporterze. Z uwagi jednak na szereg zmian jakie w nim wprowadzono, pojazd otrzymał ostatecznie nazwę BRDM (skrót od: Bronirowannaja Rozwiedywatielno-Dozornaja Maszyna, z ros. Opancerzony Pojazd Rozpoznawczo-Patrolowy). Miał on zdolność pływania i dodatkowe, chowane w kadłubie, koła nośne ułatwiające pokonywanie rowów i okopów. Zastosowano również centralny układ pompowania kół – co stało się później standardem w przypadku samochodów wojskowych.

Pierwszy prototyp nowego samochodu zbudowano w lutym 1956 roku, a już w roku następnym przystąpiono do ich produkcji seryjnej. Pierwsze serie nie miały opancerzenia góry przedziału bojowego, co zmieniono w późniejszym czasie.

Początkowo samochody BRDM uzbrojone były w jeden karabin maszynowy SGMB kal. 7,62 mm umieszczony na kadłubie. Później zmieniono go na wielkokalibrowy karabin maszynowy DSzK, a później KPWT.

Rozpoczęto również produkcję pojazdów uzbrojonych w wyrzutnie kierowanych pocisków przeciwpancernych. Zostały one wprowadzane do użycia na początku lat sześćdziesiątych.

Produkcję samochodów BRDM zakończono w 1966 roku po wprowadzeniu do produkcji nowego opancerzonego samochodu rozpoznawczego BRDM-2. Oprócz ZSRR samochód BRDM produkowany był na licencji, na Węgrzech. Zbudowano około 10 tysięcy tych pojazdów.

Budowane wersje opancerzonego samochodu rozpoznawczego BRDM
  • BRDM – wersja podstawowa, przeznaczona do oddziałów rozpoznawczych uzbrojona w karabin maszynowy
  • BRDM-W – wóz dowodzenia wyposażony w dodatkową radiostację
  • BDRM-RCh – wóz rozpoznania chemicznego wyposażony w urządzenia do wykrywania skażenia terenu (chemicznego, radiologicznego)
  • 2P27 – nosiciel wyrzutni przeciwpancernych pocisków kierowanych wyposażony w wyrzutnie 2K16 (trzyprowadnicową) – pociski 3M6 Trzmiel
  • 2P32 – nosiciel wyrzutni przeciwpancernych pocisków kierowanych wyposażony w wyrzutnie 2K8 (czteroprowadnicową) – pociski 3M11 Falanga
  • 2P110 – nosiciel wyrzutni przeciwpancernych pocisków kierowanych wyposażony w wyrzutnie 9К14М – pociski 9M14 Malutka

Służba edytuj

Pierwsze opancerzone samochody rozpoznawcze BRDM trafiły do jednostek armii radzieckiej w 1957 roku do jednostek rozpoznawczych. Następnie otrzymały je również niektóre armie państw Układu Warszawskiego.

W Polsce początkowo używano ich w jednostkach rozpoznawczych związków pancernych. W tym także oddziałach rozpoznania chemicznego.

Duża ich liczba została sprzedana do państw afrykańskich i na Bliski Wschód, gdzie były używane w licznych lokalnych konfliktach.

Użytkownicy edytuj

Aktualni użytkownicy

Byli użytkownicy

  •  
    2P27 wyposażony w wyrzutnie z pociskami 3M6 Trzmiel
  •  
    BRDM-1

Przypisy edytuj

  1. ↑ Angolan army armyrecognition.com
  2. ↑ Tchad forces terrestres équipements et véhicules armée tchadienne armyrecognition.com
  3. ↑ Congolese Army Military equipment and vehicle Democratic Republic of the Congo armyrecognition.com
  4. ↑ Ethiopia Land Forces military equipment and vehicles of Ethiopian army armyrecognition.com
  5. ↑ Tiraspol Hostel, Transnistria Army Tanks in center of Tiraspol!, Tiraspol Hostel, 13 kwietnia 2014 [dostęp 2017-08-07].

Bibliografia edytuj

  • Janusz Magnuski: Wozy bojowe LWP 1943-1983. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1985. ISBN 83-11-06990-5.
  • Siergiej Suworow: BMP 1 (BWP-1). Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 2009. ISBN 978-83-7219-312-4.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=BRDM-1&oldid=73163067”