Bagnet 6H3
Bagnet 6H3 (6Х3) – bagnet radziecki wprowadzony do uzbrojenia w 1959 roku wraz z karabinkiem AKM. Przyjęty wówczas zunifikowany standard mocowania umożliwia użycie bagnetu także na wszystkich kolejnych wersjach karabinków radzieckich i rosyjskich a także na karabinie snajperskim SWD. W drugiej połowie lat 60. zaprzestano jego produkcji na rzecz bagnetu 6H4 posiadającego identyczną klingę.
.JPG)
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Data prototypu |
1959 |
| Dane techniczne | |
| Masa |
ok. 600g |
| Długość całkowita |
278 mm |
| Rękojeść | |
| Tworzywo wykon. rękojeści |
metal |
| Tworzywo wykon. okładziny |
bakelit |
| Jelec | |
| Średnica pierścienia na lufę |
17,8 mm |
| Głownia | |
| Długość głowni |
146 mm |
| Szerokość głowni |
30 mm |
| Grubość głowni |
3,5 mm |
| Pochwa | |
| Długość broni w pochwie |
335 mm |
| Mocowanie do pasa |
za pomocą dopinanej do pochwy haczykiem z zabezpieczeniem szlufki na pas |
Głownia typu bowie. Pióro asymetryczne, jednosieczne, z małym, owalnym otworem. Ostrze szlifowane na ostro na całej długości głowni. Grzbiet głowni nacinany – w formie piły o drobnych, skośnie ułożonych ząbkach. Rękojeść bagnetu tworzy stalowy rdzeń, pokryty okładzinami z tworzywa sztucznego o właściwościach izolacyjnych. W części głowicowej znajduje się zatrzask mocujący oraz otwór dla przewleczenia skórzanego albo parcianego paska. Jelec stalowy, od strony grzbietowej tworzy haczyk dla zaczepienia klamerki paska, a po stronie przeciwnej pierścień mocujący bagnet na końcówce lufy.
Pochwa stalowa z gumową nakładką izolacyjną, posiada w dolnej części urządzenie umożliwiające zaczepienie pochwy o otwór w klindze i utworzenie w ten sposób niewielkich nożyc do cięcia drutu. Izolacyjne właściwości bagnetu i pochwy pozwalają na względnie bezpieczne przecinanie przewodów instalacji oświetleniowej itp., natomiast wykonywanie przejść w zaporach drutowych pod napięciem nie jest zalecane przez instrukcję.
Żabka posiada zapinany pasek obejmujący rękojeść bagnetu i dwa karabińczyki – dolny dla połączenia żabki z pochwą oraz górny do podwieszenia na półkółku żołnierskiego pasa.
Produkcją zajmowały się także poszczególne wytwórnie w krajach Bloku Wschodniego – między innymi w Polsce, NRD, Rumunii czy na Węgrzech. Lokalne odmiany bagnetu różniły się często szczegółami konstrukcji.
Polska wersja bagnetu edytuj
Główną różnicą względem radzieckiego pierwowzoru był brak piły na głowni.
Bibliografia edytuj
- Bagnet 6H3. 2008-02-06. [dostęp 2012-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-20)]. (pol.).
- Наставление по стрелковому делу. 7,62-мм модернизированный автомат Калашникова (АКМ и АКМС), МО СССР, Москва, 1967.