Balluta Buildings
Balluta Buildings – luksusowy budynek mieszkalny w stylu secesyjnym (Art Nouveau), wznoszący się nad Balluta Bay w St. Julian’s na Malcie. Zbudowany w 1928 dla markiza Johna Scicluny, według projektu Giuseppe Psaili. Uważany jest za jeden z najwspanialszych przykładów architektury secesyjnej, które zachowały się na Malcie, i jeden z najbardziej charakterystycznych budynków na wyspie.
 nr rej. 01212 NICPMI
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Telghet Ta' San Giljan |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Inwestor |
markiz John Scicluna |
| Ukończenie budowy |
1928 |
| Właściciel |
osoby prywatne |
Położenie na mapie Malty  | |
Położenie na mapie Morza Śródziemnego  | |
 35°54′50″N 14°29′40″E/35,913889 14,494444
| |
Historia edytuj
Pierwotnie na miejscu, na którym obecnie stoi budynek, znajdowały się tarasowe pola, które na początku XIX wieku zostały włączone do ogrodu pobliskiej willi St. Ignatius. W latach dwudziestych XX wieku willa i jej działka zostały podzielone i sprzedane, a pierwszymi budynkami, które miały powstać na części dawnego ogrodu, były Balluta Buildings[1]. Apartamentowiec został zbudowany w 1928 dla markiza Johna Scicluny, jego projekt wykonał architekt Giuseppe Psaila[2][3]. Nazwa budynku pochodzi od drzew dębu (malt. ballut), których kilkanaście rosło na placu przed nim; to także dało nazwę pobliskiej zatoce[4].
W budynku na początku znajdowały się jedne z największych i najbardziej luksusowych apartamentów w Europie, adres budynku stał się prestiżowym na Malcie. Zgodnie z prawem najmu, wielu lokatorów i ich spadkobierców utrzymało mieszkania za niewielki nominalny czynsz. Z dwudziestu mieszkań, szesnaście pozostaje w rękach spadkobierców pierwszych lokatorów, trzy powróciły w posiadanie właścicieli, a jeden został sprzedany. Na parterze budynku znajdują się punkty gastronomiczne[4].
Budynek pozostał niezmieniony i jest w relatywnie dobrym stanie, jakkolwiek potrzebuje odnowienia[4].
Architektura edytuj
Budynek Balluta Buildings jest jednym z najwspanialszych[5] spośród kilku zachowanych secesyjnych budynków na Malcie[2], jest jednocześnie uznawany za arcydzieło jego projektanta[5] i jeden z najbardziej charakterystycznych budynków w kraju[4]. Składa się z trzech połączonych bloków mieszkalnych, z trzema pionowymi strukturami, mającymi długie pionowe łukowe otwory wystające z reszty budynku. Są one zwieńczone kluczami ozdobionymi rzeźbionym putto. Otwory są flankowane rzędem podwójnych okien i pilastrów po obu stronach. Każdy blok jest zwieńczony przyczółkiem, a na rogach każdego z nich znajdują się napisy „BALLUTA” (lewy blok), „BUILDINGS” (prawy blok) i „A.D. MCMXXVIII” (blok centralny). Okna, pilastry i inne części budynku posiadają misterne kwiatowe i geometryczne dekoracje[2].
.jpg)
Bloki na niższych piętrach połączone są werandami, z gładką fasadą na górnych kondygnacjach. Konstrukcja, która zawiera wiele sklepów, wzmacnia cały budynek na poziomie ulicy, potęgując jego trójwymiarowość[2]. Budynek powstał z lokalnego wapienia[3].
Dwadzieścia luksusowych apartamentów, znajdujących się w budynku, ma dużą powierzchnię. Posiadają one wysokie sufity oraz kolumny. Podłogi wykonane są z oryginalnych maltańskich płytek[4]. Ozdobne elementy metalowe, zainstalowane w całym budynku, są wysokiej jakości. Nie jest pewne, czy są one wykonane przez Psailę, czy też innego artystę[3].
Ochrona wartości kulturowych edytuj
Budynek status zabytku narodowego pierwszej klasy, umieszczony jest na liście National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands pod nr. 01212[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Edward Said: St Ignatius Villa, Scicluna Street, St Julians - Heritage Assessment. Architecture XV, 11.2017. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-20)]. (ang.).
- ↑ a b c d e Balluta Buildings. NICPMI, 2012-12-28. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-22)]. (ang.).
- ↑ a b c Mark Geoffrey Muscat: Maltese Architecture 1900–1970: Progress and Innovations. Valletta: Fondazzjoni Patrimonju Malti, 2016, s. 11–15. ISBN 978-99909-3-206-5. (ang.).
- ↑ a b c d e Grand design. [w:] Times of Malta [on-line]. 2015-01-21. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-22)]. (ang.).
- ↑ a b Quentin Hughes, Conrad Thake: Malta, War & Peace: An Architectural Chronicle 1800–2000. Midsea Books Ltd, 2005, s. 139. ISBN 978-99932-7-055-3. (ang.).