Banu Hilal (arab. بنو هلال) – konfederacja plemion arabskich, które przemieściły się z Arabii do Afryki Północnej w XI wieku na polecenie Fatymidów by ukarać Zirydów za porzucenie szyizmu. Szybko pokonali Zirydów i mocno osłabili ich sąsiadów Hammadydów. Ich napływ stał się głównym czynnikiem językowej i kulturowej arabizacji Maghrebu oraz rozprzestrzeniania się nomadycznego stylu życia na obszarach gdzie wcześniej dominowało rolnictwo.

Byli dowodzeni przez Abu Zajd al-Hilaliego.

Ich dzieje są opisane w beletrystycznej formie w Taghribat Bani Hilal oraz w poetyckiej wersji w poezji Algierii, Tunezji i Egiptu.