Barbara Maria Sierakowska

Barbara Maria Sierakowska (ur. 25 listopada (według dokumentów), w rzeczywistości 21 listopada 1935 w Warszawie, zm. 16 stycznia 2022 w Kielcach) – filolog, polonistka, poetka, pisarka i dramaturg, członkini Związku Literatów Polskich. Drugą wojnę światową i powstanie warszawskie przeżyła w Warszawie, ciężko ranny ojciec zmarł, wysiedlona 6 października 1944 z na wpół zburzonej pociskiem kamienicy, doznała tułaczki i nędzy. W lipcu 1945 roku osiadła w Kielcach. Absolwentka Uniwersytetu Śląskiego z dyplomem magistra i studium podyplomowego, czterosemestralnego przy Uniwersytecie Jagiellońskim, pracowała w kieleckich szkołach średnich.

W latach 1978-1981 publikowała w obecnie nieistniejącym Tygodniku Kulturalnym recenzje premierowych spektakli teatru telewizyjnego, za które kilkakrotnie otrzymywała nagrody i wyróżnienia. W tymże (od 1976 r.) okresie opublikowała felieton na łamach "Słowa Ludu" ("List z Harendy") i kilkakrotnie zabierała głos krytyczny np. na temat reformy oświaty, postawy Polaków w okresie wielkich przemian (gdy rodziła się Solidarność). W latach 1978 - 1980 publikowała wiersze i opowiadania (nagrodzone w konkursach) w "Głosie Nauczycielskim", "Przemianach" i almanachach "Bazar3", "Bazar4", "Bazar5". W 1983 roku otrzymała wyróżnienie w ogólnopolskim konkursie literackim za dramat "Czy tylko Piłat?" (pierwszej i drugiej nagrody nie przyznano). W tymże roku w grudniu w kieleckim "Słowie Ludu" (nr 294) opublikowała opowiadanie "Monolog" (później w tomie "Odcienie Samotności"). W styczniu 1984 r. w miesięczniku "Przemiany" opublikowała swoje wiersze - "Naga prawda", "De profundis" (później w tomie "Piszę Sangwiną"). Publikowała swoje teksty (w tym recenzja tomu wierszy Anny Błachuckiej) w "Radostowej" i "Świętokrzyskim Kwartalniku Literackim". Napisała artykuł w poradniku metodycznym języka polskiego klas IV - VIII "O niektórych formach pracy w kole teatralnym i zespole dramatycznym w szkole". W 1996 r. przyznano jej wyróżnienie przez Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Kielcach w konkursie "Wiosna w poezji i malarstwie" za wiersz "Wiosennie", który pojawił się później w tomie "Algorytm". W 2010 roku otrzymała Świętokrzyską Nagrodę Kultury II stopnia za ubogacanie dorobku kulturalnego województwa świętokrzyskiego.

Jest autorką tworzącą literaturę różnego typu. Napisała:

wiersze

• "Piszę Sangwinią"[1] (1996)
• "Algorytm"[2] (2004)
• "Wiersze porzucone nie do końca"[3] (2007)
• "Impresje i dylematy"[4] (2009)

opowiadania

• "Odcienie samotności"[5] (2005)
• "W klimacie nostalgii"[6] (2007)
• "Życiem pisane"[7] (2016)

powieść

• "I powiedz swoje dość"[8] (2008)

dramaty (wszystkie wydane pod tytułem "Utwory Sceniczne" z 2014r)[9]

• "Czy tylko Piłat"
• "Cóż tam panie w polityce"
• "Skandal"
• "Skrzat"