Barcelona – wydany w 1988 drugi solowy album Freddiego Mercury’ego. Został on nagrany razem z hiszpańską śpiewaczką operową Montserrat Caballé. 3 grudnia 2012 został wydany ponownie, zawierając remiksy nagrań.

Barcelona
Wykonawcy albumu studyjnego
Freddie Mercury oraz Montserrat Caballé
Wydany

10 października 1988

Gatunek

rock

Długość

39:56

Wydawnictwo

Polydor Records

Producent

Freddie Mercury, Mike Moran oraz David Richards

Album po albumie
Freddie Mercury
Mr. Bad Guy
(1985)
Barcelona
(1988)
The Freddie Mercury Album
(1992)

Historia powstania edytuj

Do spotkania z Montserrat Caballé doszło z inicjatywy Mercury’ego. Montserrat poprosiła Mercury’ego aby napisał utwór o jej rodzinnym mieście. Tak powstał tytułowy utwór „Barcelona”. Następnie zapadła decyzja o nagraniu całego albumu.

Praca nad albumem przebiegała w szczególny sposób. Montserrat odbywała w tym czasie tournée po całym świecie i nie mogła być w studiu razem z Freddiem, Mikiem Moranem i resztą muzyków. Dlatego nagrywała swoje partie na taśmy w przerwach pomiędzy występami i wysyłała je do studia z różnych miejsc na całym świecie, zależnie od tego gdzie akurat koncertowała. Wreszcie w 1988 r. album był gotowy i ujrzał światło dzienne 10 października pod nazwą „Barcelona”. Zawierał osiem duetów, będących połączeniem muzyki rockowej i operowej.

Początkowo na album miał trafić również utwór „Africa by Night”, na bazie którego Queen nagrał później „All God’s People”[1].

Lista utworów edytuj

  1. Barcelona” – 5:37
  2. „La Japonaise” – 4:49
  3. „The Fallen Priest” – 5:46
  4. „Ensueño” – 4:21
  5. „The Golden Boy” – 6:04
  6. „Guide Me Home” – 2:49
  7. „How Can I Go On” – 3:51
  8. „Overture Piccante” – 6:40

Informacje o utworach edytuj

Barcelona edytuj

Utwór został skomponowany przez Mercury’ego. W nagraniu udział wzięli: Homi Kanga i Laurie Lewis – skrzypce, Deborah Ann Johnston – wiolonczela, Barry Castle – róg oraz Frank Ricotti – perkusja. Utwór powstał z myślą o Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie. Mimo śmierci Mercury’ego, podczas otwarcia utwór został wykonany na żywo przez Montserrat, z głosem Mercury’ego z taśmy.

Russell Watson nagrał cover „Barcelony” na swój album The Voice.

La Japonaise edytuj

Utwór nagrano 9 listopada 1987 (wczesne demo pochodzi z 1 września). Mercury napisał cały tekst, łącznie z częścią po japońsku, a niektóre fragmenty zaśpiewał falsetem.

The Fallen Priest edytuj

Oryginalna wersja Mike’a Morana z wysokimi partiami wokalnymi Mercury’ego, nazywała się „Rachmaninov's Revenge” (dema pochodzą z 26 stycznia i 19 lutego). Następnie nazwę zmieniono na „The Duet” i w końcu na „The Fallen Priest” po napisaniu tekstu przez Tima Rice’a.

Ensueño edytuj

Kiedy Mercury spotkał Caballé po raz pierwszy w marcu 1987, wraz z Moranem skomponował „Exercises In Free Love,” do którego Caballé dopisała tekst w następstwie czego w późniejszym czasie powstało właśnie „Ensueño”. Na prośbę Montserrat, Mercury śpiewa tu barytonem. Nigdy wcześniej, ani później tego nie robił.

The Golden Boy edytuj

Nagranie powstało 1 grudnia 1987 (wczesne dema pochodzą z 2 maja i 9 listopada). Skład chóru: Madeline Bell, Debbie Bishop, Lance Ellington, Miriam Stockley, Peter Straker, Mark Williamson i Carol Woods. Peter Straker był przyjacielem Mercury’ego, a Miriam Stockley zaśpiewała później z Brianem Mayem. Autorem tekstu jest Tim Rice.

Guide Me Home edytuj

Tytuł oryginalny: „Freddie's Overture”. Powstał jako jedna z ostatnich (wczesny 1988).

How Can I Go On edytuj

Pochodzi z wiosny 1987. W albumie łączy się z poprzednim utworem. Na basie gościnnie zagrał John Deacon.

Overture Piccante edytuj

Ten utwór powstał poprzez zmiksowanie pozostałych utworów z albumu.

Przypisy edytuj

  1. Freddie Mercury Unreleased Songs and Demos [online], www.ultimatequeen.co.uk [dostęp 2022-02-04].

Linki zewnętrzne edytuj