Barry McDonald
Barry McDonald (ur. 9 czerwca 1940 w Wau, zm. 1 stycznia 2020) – australijski rugbysta grający na pozycji rwacza, reprezentant kraju, działacz antyapartheidowy.
| Pełne imię i nazwisko |
Barry Stuart McDonald | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||
| Data śmierci | |||||||||||||
| Wzrost |
176 cm | ||||||||||||
| Rugby union | |||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Reprezentacja narodowa | |||||||||||||
| |||||||||||||
Uczęszczał do Cranbrook School[1], a następnie na Uniwersytet w Sydney studiując muzykę[2].
Grał dla Easts, zaś po namowach Davida Brockhoffa przeszedł do Sydney Uni zostając pierwszym zawodnikiem tego klubu, który nie studiował na tym uniwersytecie[2][3]. Związał się następnie z Randwick DRUFC, w barwach którego w trzech sezonach wystąpił w 35 meczach, m.in. w zwycięskim finale Shute Shield w 1971 roku[4][5].
W 1969 roku grał w zespole Sydney przeciwko stanowym reprezentacjom i wkrótce został powołany do australijskiej reprezentacji na tournée do RPA, a z uwagi na urazy wystąpił w ośmiu z dwudziestu sześciu meczów, w tym w ostatnim testmeczu[2]. Zetknął się wówczas z apartheidem i jego wpływem na południowoafrykańskie społeczeństwo[1][6]. W roku następnym zagrał zaś przeciwko Szkotom i był to jego ostatni występ w barwach Wallabies[2][7].
Gdy Springboks zaplanowali tournée po Australii w 1971 roku, McDonald przyłączył się do protestu ówczesnych reprezentantów Australii zapoczątkowanego przez Tony’ego Abrahamsa, w którym uczestniczyli również Jim Boyce, Jim Roxburgh, Bruce Taafe, Terry Forman i Paul Darveniza – zawodnicy ci oświadczyli, iż nawet w przypadku powołania nie wystąpią w meczach przeciwko wybranej ze względu na rasę reprezentacji RPA[8][6][9], przez co uznani zostali wówczas za hańbę narodu[10]. Wizyta południowoafrykańskich rugbystów wywołała masowe demonstracje, strajki związków zawodowych oraz wprowadzenie stanu wyjątkowego w Queensland. W roku następnym nowo wybrany premier Australii, Gough Whitlam, wprowadził zatem zakaz kontaktów sportowych z RPA[8]. Wydarzenia te opisano w filmie dokumentalnym Political Football wyemitowanym po raz pierwszy przez Australian Broadcasting Corporation w 2005 roku[10][11].
Za swoją postawę z rąk Nelsona Mandeli otrzymał Medal of Freedom[12].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Our "Magnificent Three". cranbrookcentenary.com. [dostęp 2020-01-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-24)]. (ang.).
- ↑ a b c d Vale Barry McDonald, one of Rugby's 'Magnificent Seven'. rugby.com.au. [dostęp 2020-01-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-06)]. (ang.).
- ↑ FIRST GRADE RECORDS. sydneyunirugby.com.au. [dostęp 2020-01-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-16)]. (ang.).
- ↑ RIP WALLABY #533 BARRY MCDONALD. randwickrugby.com.au. [dostęp 2020-01-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-08)]. (ang.).
- ↑ The 1971 premiership-winning First Grade team. randwickrugby.com.au. [dostęp 2013-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)]. (ang.).
- ↑ a b Eye on the brawl. smh.com.au. [dostęp 2020-01-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-13)]. (ang.).
- ↑ Barry McDonald @ ESPN Scrum. en.espn.co.uk. [dostęp 2020-01-14]. (ang.).
- ↑ a b Rugby's magnificent seven turned their backs on ugly face of apartheid. smh.com.au. [dostęp 2013-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-09)]. (ang.).
- ↑ Springboks facing black dawn. foxsports.com.au. [dostęp 2013-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-04)]. (ang.).
- ↑ a b Political Football. abc.net.au. [dostęp 2013-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-01)]. (ang.).
- ↑ Political Football. smh.com.au. [dostęp 2013-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-04)]. (ang.).
- ↑ ‘Magnificent Seven’ loses apartheid fighting Wallaby. foxsports.com.au. [dostęp 2020-01-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-04)]. (ang.).