Barwy panafrykańskie

Za barwy panafrykańskie uznawane są często dwa różne zestawy barw, każdy zawierający po trzy barwy.

Pierwszy z nich obejmuje kolory: zielony, żółty (złoty) i czerwony. Barwy te są obecnie często spotykane na flagach wielu państw afrykańskich. Taki zestaw barw związany jest z Etiopią, skąd też wywodzi się rastafarianizm używający podobnego zestawu barw. Pojawił się on po raz pierwszy na fladze Abisynii (dawna nazwa Etiopii) z 1798, z tym, że pas zielony znajdował się wówczas na dole flagi. Później^[kiedy?] podczas ceremonii państwowej wywieszono ją przypadkowo do góry nogami, i tak już pozostało do dziś, a wzór taki przyjęty został przez inne kraje afrykańskie oraz organizacje panafrykańskie.

Przyjęcie barw Etiopii za barwy ruchu panafrykańskiego wynika z tego, że Etiopia jako jedyne państwo Afryki w okresie kolonialnym pozostało poza wpływami europejskimi (była jedynie na krótko zajęta przez faszystowskie Włochy w latach 1936-1941). Stąd też była podziwiana przez pozostałe kraje Afryki, które odzyskawszy niepodległość w 2. połowie XX wieku, przyjmowały barwy z flagi Etiopii. Pierwszym takim państwem była Ghana w 1957.

Drugi zestaw barw panafrykańskich, przyjęty przez organizację UNIA, zawiera barwy: czerwoną, czarną i zieloną. Według statutu tej organizacji czerwony oznacza szlachetną krew, która jednoczy wszystkich ludzi pochodzenia afrykańskiego, czarny – czarnych ludzi, których godność podtrzymuje istnienie tej flagi, a zielony – obfite bogactwa przyrody ich ojczyzny – Afryki. Barwy te, uznane za oficjalne barwy „rasy afrykańskiej”, zostały przyjęte przez tę organizację podczas zjazdu 13 sierpnia 1920 w Nowym Jorku.

Państwa wykorzystujące barwy panafrykańskie edytuj

Flagi następujących krajów afrykańskich lub państw amerykańskich z dużą ilością potomków afrykańskich niewolników zawierające przynajmniej trzy z wymienionych wyżej czterech barw panafrykańskich: