Batyń
 |
Ten artykuł od 2022-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Batyń (niem. Battin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Rąbino. Wieś jest siedzibą sołectwa Batyń w którego skład wchodzi również miejscowość Dąbrówka.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2006) |
250 |
| Strefa numeracyjna |
94 |
| Kod pocztowy |
78-331[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZSD |
| SIMC |
0310284 |
Położenie na mapie gminy Rąbino  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu świdwińskiego  | |
 53°52′47″N 15°53′17″E/53,879722 15,888056[1]
| |
W latach 1975–1998 wieś należała do woj. koszalińskiego.
Batyń to stara wieś, której rodowód sięga czasów średniowiecza. Pierwsze wzmianki pisane pochodzą z 1412 roku i dotyczą opisu zniszczeń jakich się dopuścili Krzyżacy ze Świdwina. Wieś była lennem starego rodu pomorskiego von Podewils, który przybył na te tereny z ziemi kołobrzeskiej 22 maja 1362 roku. Batyń należała do nich aż do I poł. XIX wieku. W 1628 roku wieś pozostawała w rękach Anselma von Podewils, w 1756 roku właścicielem wsi był członek rodu – Edward von Podewils. Jego następcą był syn Ludwig Christian. Od 1776 roku właścicielem majątku był generał Friedrich Wilhelm von Podewils, a następnie jego żona Ehleonora Carolina z domu Wolsky.
W tym czasie we wsi istniała duża owczarnia, sześć gospodarstw zagrodowych i gospoda. W 1843 roku majątek przeszedł na własność Otto Bogislowa von Kleist, który nabył majątek za kwotę 16 120 talarów. We wsi mieszkało wówczas 214 mieszkańców. W 1853 roku C.J. Heyse nabył majątek za sumę 12 700 talarów od Antonette Friedrike von Kleist.
W tym czasie wiele majątków szlacheckich zmieniało właścicieli, gdyż mieszczanie uzyskali prawo nabywania ziemi.
W 1867 roku w skład majątku Batyń wchodziły również dwa folwarki Carlsruh (obecnie Zbytki) i Klein Damerow (Dąbrówka) położone na północny wschód od wsi. Łącznie wieś z majątkiem oraz folwarkami zamieszkiwały 582 osoby.
W 1892 roku właścicielem dawnych dóbr rycerskich – Batynia i dwóch folwarków (ok. 1094 ha) został Hosemann, który zlecił wybudowanie neoklasycystycznego pałacu. Majątek posiadał już wówczas maszynę parową oraz należała do niego mleczarnia. W 1914 roku właścicielem został Erich Hosemann, a powierzchnia majątku zmniejszyła się do 793 ha. Do lat 1931-32 majątek należał do rodów Hosemann i Ponatz, którym jako osobom pochodzenia żydowskiego odebrano go i dokonano parcelacji. Podzielono go na 55 gospodarstw. Z tego okresu pochodzą liczne zagrody o jednolitej architekturze, rozciągające się wzdłuż drogi prowadzącej do dawnego ewangelickiego kościoła.
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 3272
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 15 [zarchiwizowane 2022-10-26].
Bibliografia edytuj
- Andrzej Świrko, Pałace, dwory i zamki w dorzeczu Parsęty, POT, 2005, ISBN 83-7263-900-0