Bawełniak białouchy

gatunek gryzonia

Bawełniak białouchy[5] (Sigmodon leucotis) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Bawełniak białouchy
Sigmodon leucotis[1]
Bailey, 1902[2]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

bawełniaki

Plemię

Sigmodontini

Rodzaj

bawełniak

Gatunek

bawełniak białouchy

Synonimy
  • Sigmodon alticola Bailey, 1902[3]
  • Sigmodon alticola amoles Bailey, 1902[3]
Podgatunki
  • S. l. leucotis Bailey, 1902
  • S. l. alticola Bailey, 1902
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania

edytuj

Bawełniak białouchy występuje w Ameryce Środkowej zamieszkując w zależności od podgatunku[6]:

Taksonomia

edytuj

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1902 roku amerykański teriolog Vernon Orlando Bailey nadając mu nazwę Sigmodon leucotis[2]. Holotyp pochodził z Sierra de Valparaiso, na wysokości 8700 ft (2653 m), w stanie Zacatecas, w Meksyku[7].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają dwa podgatunki[6].

Etymologia

edytuj
  • Sigmodon: gr. σῖγμα sigma „litera Σ”; ὀδούς odous, ὀδóντος odontos „ząb”; w aluzji do sigmoidalnego wzoru na zębach trzonowych gdy ich korony są zużyte[8].
  • leucotis: gr. λευκος leukos „biały”; -ωτις -ōtis „-uchy”, od ους ous, ωτος ōtos „ucho”[9].
  • alticola: łac. altus wysoki (tj. górski), od alere „odżywiać”; -cola „mieszkaniec”, od colere „mieszakć”[9].

Morfologia

edytuj

Długość ciała (bez ogona) 132–157 mm, długość ogona 84–105 mm, długość ucha 16–23 mm, długość tylnej stopy 26–31 mm; maksymalna masa ciała samic nie będących w ciąży 140 g, samców 131 g[10].

Tryb życia

edytuj

Żyje wyłącznie w górach. Silnie związany z wilgotnymi siedliskami sosnowo-dębobowymi. Jego okazy schwytano także w trawiastych łąkach[4]. Budują gniazda, nory i korytarze podziemne. Przy małej ilości roślinności korytarze są nieobecne. Ciąża trwa 35 dni[4].

Populacja

edytuj

Gatunek powszechny w zakresie swojego występowania[4].

Zagrożenia

edytuj

Brak większych zagrożeń dla bawełniaka białouchego[4].

Przypisy

edytuj
  1. Sigmodon leucotis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Bailey 1902 ↓, s. 115.
  3. a b Bailey 1902 ↓, s. 116.
  4. a b c d e Sigmodon leucotis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 255. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  6. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 386. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  7. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Sigmodon leucotis. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-10].
  8. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 631, 1904. (ang.). 
  9. a b The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  10. U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 399–400. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

Bibliografia

edytuj