Bazyli Walicki

wojewoda rawski

Bazyli Walicki herbu Łada (ur. ok. 1726, zm. 28 grudnia 1802) – generał ziem rawskich w 1782 roku[1], generał major wojsk koronnych, wojewoda rawski w latach 1774-1789, kasztelan sochaczewski w latach 1758-1772, chorąży rawski do 1759 roku, rotmistrz Kawalerii Narodowej w latach 1777-1790, członek Sejmu Czteroletniego i zwolennik Konstytucji 3 Maja, senator, asesor Kompanii Manufaktur Uprzywilejowanej w 1769 roku[2].

Bazyli Walicki
Ilustracja
Herb
Łada
Rodzina

Waliccy herbu Łada

Data urodzenia

ok. 1726

Data śmierci

28 grudnia 1802

Żona

Rozalia z Nieborskich

Dzieci

Józef Walicki
Kazimierz Walicki
oraz 5 córek

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Życiorys edytuj

Ukończył studia we Francji, zwolennik i propagator reform, doradca i przyjaciel króla Stanisława Augusta. Elektor Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku z województwa rawskiego[3], jako delegowany od Rzeczypospolitej do pacta conventa, podpisał je[4]. Był członkiem Komisji Dobrego Porządku Miasta Starej Warszawy w 1765 roku[5].

Na Sejmie Rozbiorowym 1773–1775 przystąpił do konfederacji Adama Ponińskiego[6], powołany do Komisji Skarbowej Koronnej[7]. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku[8] jako komisarz z Senatu[9]. Członek Departamentu Policji Rady Nieustającej w 1777 roku[10]. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[11]. W styczniu 1793 r. przystąpił do konfederacji targowickiej[12]. Sejm grodzieński (1793) nominował go do Rady Nieustającej[13].

W małżeństwie z Rozalią Nieborską herbu Lubicz (ślub 1748 r.)[14] miał siedmioro dzieci – dwóch synów (Józefa i Kazimierza) oraz pięć córek.

Zbudował pałac w Małej Wsi, oddany do użytku w 1786 roku. W 1776 roku założył tamże park[15].

W 1775 roku odznaczony Orderem Orła Białego[16]. W 1767 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[17].

Przypisy edytuj

  1. Wincenty Skrzetuski, Prawo Polityczne Narodu Polskiego, t. I, Warszawa 1782, [b.n.s]
  2. Antoni Sozański, Imienne spisy osób duchownych, świeckich i wojskowych, które w pierwszych ośmiu latach panowania króla Stanisława Poniatowskiego od 1764-1772 r. w rządzie lub przy administracyi Rzeczypospolitéj udział brały [...]. Cz. 1, Tablice i rejestr, Kraków 1866, s. 11.
  3. Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 103.
  4. Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 20.
  5. Władysław Smoleński, Komisya boni ordinis warszawska (1765-1789), Warszawa 1914, s. 7.
  6. Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 545-562.
  7. Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 87.
  8. Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 527.
  9. Antoni Sozański, Imienne spisy osób duchownych, świeckich i wojskowych, które w pierwszych ośmiu latach panowania króla Stanisława Poniatowskiego od 1764-1772 r. w rządzie lub przy administracyi Rzeczypospolitéj udział brały [...]. Cz. 1, Tablice i rejestr, Kraków 1866, s. 10.
  10. Kolęda warszawska na rok 1777, Warszawa 1777, [b.n.s]
  11. Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 309.
  12. „Reces od Sejmu przeszłego”. Odpis notarialny aktu przystąpienia do Konfede­racji Targowickiej, wpisanego do akt skonfederowań ziemi rawskiej. AGAD AMW II A/l nr 1
  13. Volumina Legum, t. X, Poznań 1952, s. 343.
  14. Sejm Wielki.pl
  15. Morawski Zdzisław, Gdzie ten dom, gdzie ten świat, Warszawa 1994.
  16. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 216.
  17. Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Świętego Stanisława, Warszawa 2006, s. 179.