Bejra somalijska
Bejra somalijska[3] (Dorcatragus megalotis) – gatunek ssaka z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae), jedyny przedstawiciel rodzaju bejra[3] (Dorcatragus).
| Dorcatragus megalotis[1] | |||
| (Menges, 1894) | |||
 Bejra somalijska na ilustracji z The Book of Antelopes P.L. Sclatera (1894) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
Dorcatragus | ||
| Gatunek |
bejra somalijska | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Występowanie edytuj
Bejra somalijska zamieszkuje skąpo porośnięte wzgórza Afryki Wschodniej graniczące z Morzem Czerwonym (północno-wschodnia Etiopia, północna Somalia, nielicznie Dżibuti)[2][4]. Żyje pojedynczo lub w małych grupach[5].
Budowa ciała edytuj
Ubarwienie ochronne: grzbietu rudawo-szare, w części brzusznej białe. Kończyny płowe, głowa żółtoruda, wokół oczu obwódka w kolorze białym. Rogi – proste, o długości 7–10 cm, o szerokim rozstawieniu końców – występują tylko u samców. Duże, 15-centymetrowe uszy, z białymi włosami od środka[5].
Wymiary anatomiczne: masa ciała: do 9–11 kg, długość ciała: 80–90 cm, długość ogona: 10–12 cm, wysokość w kłębie: 55–60 cm[5].
Ekologia edytuj
Rośliny zielne, liście krzewów oraz młode pędy[5].
Status zagrożenia edytuj
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody bejra somalijska klasyfikowana jest jako gatunek narażony na wyginięcie (VU, ang. vulnerable). W 1999 roku liczebność populacji szacowano na 7000 osobników. Trend liczebności oceniany jest jako spadkowy[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Dorcatragus megalotis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d Dorcatragus megalotis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Dorcatragus megalotis. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 20 czerwca 2010]
- ↑ a b c d K. Kowalski (redaktor naukowy), A. Krzanowski, H. Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Mały słownik zoologiczny: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991. ISBN 83-214-0637-8.