Beniamin Vogel
Beniamin Vogel (ur. 5 maja 1945 w Aksu, w Kazachstanie[1]) – polski muzykolog. Specjalizuje się w socjologii muzyki, instrumentoznawstwie, historii instrumentów muzycznych (ze szczególnym uwzględnieniem historii fortepianu i skrzypiec) oraz praktyce wykonawczej muzyki dawnej[2][3].
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Życiorys edytuj
Egzamin dojrzałości zdał w Świdnicy, w 1962 roku. W 1968 roku, po ukończeniu Państwowej Szkoły Muzycznej II Stopnia w Wałbrzychu, rozpoczął studia w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego[2]. Pracę magisterską Przemysł muzyczny w Królestwie Polskim 1815-1830 obronił tam w 1973 roku[3], dysertację Instrumenty muzyczne w kulturze Królestwa Polskiego 1815-1914 pod opieką prof. Andrzeja Chodkowskiego w 1977 roku[2]. W 1986 roku przebywał na stypendium naukowym w Polish Studies Center w Bloomington (Uniwersytet Indiany, USA)[3]. Habilitację – broniąc pracy Budownictwo fortepianów na ziemiach polskich od połowy XVIII w. do II wojny światowej – uzyskał w 1988 roku[2]. W 1992 roku przebywał na półrocznym stypendium naukowym w Institute for Advanced Studies in the Humanities w Edynburgu (Szkocja)[3]. W 1997 roku uzyskał tytuł docenta w Instytucie Muzykologii i Historii Sztuki Uniwersytetu w Lund (Szwecja)[1][2].
Działalność edytuj
W latach 1978–1994 był wykładowcą w IMUW[1][3], od 1979 do 1982 roku wykładał również w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie[1]. W latach 1981–1989 był kierownikiem Stacji Naukowo-Badawczej IMUW w Bydgoszczy; od 2003 roku profesorem Katedry Edukacji Artystycznej Uniwersytetu Szczecińskiego[2].
Od 1977 roku[3] jest członkiem Sekcji Muzykologów Związku Kompozytorów Polskich[2]. W latach 1978–1994 był rzeczoznawcą Ministerstwa Kultury i Sztuki w zakresie zabytkowych instrumentów[3]. Jest członkiem Rady Naukowej Muzeum Historii Przemysłu w Opatówku, a w latach 1986–1992 był tam Kustoszem Działu Fortepianów[1]. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Lutników (od 2008[3]), American Musical Instrument Society (od 1990[3]), Svenska samfundet för musikforskning (od 1995[3])[2]. W latach 2007–2011 był członkiem Rady Programowej Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina[3]. Od 2013 roku jest członkiem honorowym Stowarzyszenia Polskich Stroicieli Fortepianów[3]. Współtworzy portal Instytutu Muzyki i Tańca Fortepian w zbiorach polskich[3].
Wyróżnienia edytuj
- 1977, Nagroda Rektora UW za pracę doktorską[3],
- 1990, Nagroda Ministra Edukacji za pracę habilitacyjną[3],
- 1987, Nagroda Ministra Kultury i Sztuki za osiągnięcia badawcze (nagroda zespołowa)[2],
- 1987, Nagroda Ministra Kultury i Sztuki za osiągnięcia w zakresie ochrony zabytków (nagroda zespołowa)[2],
- 1987, Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za ekspertyzę Podstawowe uwarunkowania dostępu dzieci i młodzieży do kultury muzycznej[3].
Publikacje edytuj
- Artykuły w czasopismach Rocznik Chopinowski, Życie Warszawy, Chopin in Performance, Studio, Chopin Studies, Ruch Muzyczny[2]
- 1980 Instrumenty muzyczne w kulturze Królestwa Polskiego. Przemysł muzyczny w latach 1815-1914[3]
- 1980 Kolekcja zabytkowych fortepianów Filharmonii Pomorskiej[3]
- 1988 Budownictwo fortepianów na ziemiach polskich do II wojny światowej[3]
- 1994 Polskie fortepiany XIX-XX w.[3]
- 1995 Fortepian polski. Budownictwo fortepianów na ziemiach polskich od poł. XVIII w. do II wojny światowej[3]
- 2007 Słownik lutników działających na historycznych i obecnych ziemiach polskich oraz lutników polskich działających za granicą do 1950 roku[3]
- 2018 Fortepian Chopina[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Encyklopedia Szczecina. T. Suplement II A–Ż. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2007, s. 320–321. ISBN 978-83-89341-53-2.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Beniamin Vogel [online], Narodowy Instytut Fryderyka Chopina [dostęp 2023-12-17] [zarchiwizowane z adresu 2023-12-17] (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v Beniamin Vogel [online], Polskie Centrum Informacji Muzycznej [dostęp 2023-12-17] [zarchiwizowane z adresu 2023-12-17] (pol.).