Beno Kohen
Beno Kohen (hebr. בנו כהן, ang. Benno Cohen, ur. 30 września 1894 w Niemczech, zm. 24 listopada 1975 w Izraelu) – izraelski prawnik, działacz społeczny i polityk, w latach 1961–1965 poseł do Knesetu.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
30 września 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 listopada 1975 |
| Poseł do Knesetu | |
| Okres |
od 1961 |
| Przynależność polityczna | |
Życiorys edytuj
Urodził się 30 września 1894 w Niemczech. Ukończył prawo na Uniwersytecie we Wrocławiu. Podczas I wojny światowej służył w armii niemieckiej[1]. Działał w syjonistycznej organizacji studenckiej, był też jednym z przywódców organizacji młodzieżowej „Niebiesko-biali”[2]. Pracował jako prawnik. W latach dwudziestych wielokrotnie wyjeżdżał do Palestyny, gdzie zajmował się planami rozwoju żydowskiego osadnictwa i rolnictwa[1]. Działał w Agencji Żydowskiej[3]. W latach 1933–1939 był sekretarzem generalnym i pełniącym obowiązki przewodniczącego niemieckiego oddziału Światowej Organizacji Syjonistycznej[1][4]. W marcu 1939 negocjował z Adolfem Eichmannem warunki emigracji Żydów do Palestyny[3]. Sam zdołał w tym samym roku opuścić hitlerowskie Niemcy i wyemigrować do Ziemi Izraela[1][4]
Był jednym z założycieli i przywódców Partii Nowej Emigracji[5] założonej w 1942, a po jej połączeniu z Partią Progresywną działał w kierownictwie również tego ugrupowania. Pracował jako przewodniczący sądu dyscyplinarnego pracowników państwowych, był też wykładowcą w Szkole Prawodawstwa i Ekonomii w Tel Awiwie[1]. W 1960 był jedną z osób, które potwierdziły tożsamość nazistowskiego zbrodniarza Adolfa Eichmanna porwanego przez Mosad z Argentyny i przewiezionego do Izraela[4][6]. Jego wspomnienia i świadectwo zostały złożone w Instytucie Jad Waszem, a także wykorzystane w książkach dotyczących procesu Eichmanna[3][4][6].
W 1959 doszło do połączenia Partii Progresywnej i Ogólnych Syjonistów i powstania Partii Liberalnej. Z listy tego ugrupowania Kohen po raz pierwszy i jedyny dostał się do izraelskiego parlamentu w wyborach parlamentarnych w 1961. W piątym Knesecie zasiadał w trzech komisjach: pracy, spraw wewnętrznych oraz konstytucyjno-prawnej[1]. 16 marca 1965 znalazł się w grupie byłych działaczy Partii Progresywnej (Pinchas Rosen, Mosze Kol, Jizhar Harari, Jicchak Golan, Rachel Kohen-Kagan, Jehuda Sza’ari), którzy – w sprzeciwie przeciwko planowanemu połączeniu Liberałów z Herutem i stworzeniu Gahalu – opuścili Partię Liberalną tworząc nowe ugrupowanie – Niezależnych Liberałów[7].
Zmarł 24 listopada 1975 w Izraelu w wieku 81 lat[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g Beno Kohen (ang.) – profil na stronie Knesetu.
- ↑ ang.: „Blue-White” Youth Movement
- ↑ a b c From the Testimony of Benno Cohn about His Meeting With Eichmann, March 1939. Instytut Jad Waszem. [dostęp 2016-10-06].
- ↑ a b c d Haim Gouri: Facing the Glass Booth: The Jerusalem Trial of Adolf Eichmann. Detroit: Wayne State University Press, 2004, s. 28-30.
- ↑ hebr. עלייה חדשה (Allija Ha-dasza)
- ↑ a b Isser Harel: The House on Garibaldi Street. Nowy Jork: Routledge, 2013, s. 282-283.
- ↑ Mergers and Splits Among Parliamentary Groups. knesset.gov.il. [dostęp 2019-07-04]. (ang.).