Bent Larsen

duński szachista

Bent Jörgen Larsen (ur. 4 marca 1935 w Thisted, zm. 9 września 2010 w Buenos Aires) – duński szachista, w latach 60. i 70. XX wieku czołowy szachista świata.

Bent Larsen
Ilustracja
Bent Larsen, 1998
Data i miejsce urodzenia

4 marca 1935
Thisted

Data i miejsce śmierci

9 września 2010
Buenos Aires

Obywatelstwo

Dania

Tytuł szachowy

arcymistrz (1956)

abcdefgh
8
a8 – Czarna wieża
b8 – Czarny skoczek
c8 – Czarny goniec
d8 – Czarny hetman
e8 – Czarny król
f8 – Czarny goniec
g8 – Czarny skoczek
h8 – Czarna wieża
a7 – Czarny pionek
b7 – Czarny pionek
c7 – Czarny pionek
d7 – Czarny pionek
e7 – Czarny pionek
f7 – Czarny pionek
g7 – Czarny pionek
h7 – Czarny pionek
b3 – Biały pionek
a2 – Biały pionek
c2 – Biały pionek
d2 – Biały pionek
e2 – Biały pionek
f2 – Biały pionek
g2 – Biały pionek
h2 – Biały pionek
a1 – Biała wieża
b1 – Biały skoczek
c1 – Biały goniec
d1 – Biały hetman
e1 – Biały król
f1 – Biały goniec
g1 – Biały skoczek
h1 – Biała wieża
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Debiut Larsena

Kariera szachowa edytuj

 
Bent Larsen, Rotterdam 1977

W 1954 roku jako dziewiętnastolatek został mistrzem międzynarodowym, dwa lata później otrzymał tytuł arcymistrza. Również w 1954 r. zdobył swój pierwszy tytuł indywidualnego mistrza Danii (kolejne w latach 1955, 1956, 1959, 1963 i 1964). W latach 1958–1982 brał udział we wszystkich ośmiu cyklach rozgrywek o mistrzostwo świata, trzykrotnie wygrywał turnieje międzystrefowe, czterokrotnie awansował do meczów pretendentów. W kolejnych trzech cyklach meczów pretendentów w 1965, 1968 i 1971 roku osiągał półfinał, przegrywając kolejno z byłym mistrzem świata Michaiłem Talem, Wiktorem Korcznojem i przyszłym mistrzem świata Bobby Fischerem. W 1977 roku w ćwierćfinale został wyeliminowany przez Lajosa Portischa. W latach 1975–1982 zajmował stałe miejsce w pierwszej dziesiątce listy rankingowej FIDE. Dwukrotnie wystąpił w meczach ZSRR - Reszta świata, w roku 1970 na I szachownicy.

W latach 1954–1970 sześciokrotnie reprezentował Danię na szachowych olimpiadach (za każdym razem na najtrudniejszej I szachownicy), trzykrotnie zdobywając medale za wyniki indywidualne (złoty – 1956 oraz dwa brązowe – 1954, 1970). Łącznie rozegrał 109 olimpijskich partii, w których uzyskał 75 punktów (69%)[1]. Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 lipca 1971 r., z wynikiem 2660 punktów zajmował wówczas 4. miejsce na światowej liście FIDE, za Robertem Fischerem, Borysem Spasskim i Wiktorem Korcznojem[2].

W 1988 r. Larsen przegrał partię z komputerem Deep Thought. Był pierwszym arcymistrzem i graczem szerokiej czołówki światowej (posiadał wówczas rankingiem 2560 i zajmował 45. miejsce na świecie[3]), który przegrał partię turniejową z programem komputerowym.

Repertuar debiutowy Larsena był szeroki i dość niezwykły. Znane było jego zamiłowanie do nieszablonowych otwarć. Dość regularnie stosował otwarcie Birda. Często rozpoczynał partię od posunięcia 1.b3 (Debiut Larsena).

Od końca lat 90. sporadycznie startował w turniejach. W 1999 roku zajął VII miejsce w mistrzostwach Danii, w 2002 r. był czwarty w memoriale Najdorfa w Buenos Aires. Mieszkał w Argentynie ze swą argentyńską żoną Martą[4].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj