Bernard Dornowski (ur. 15 grudnia 1943[1] w Gdyni) – polski muzyk, gitarzysta, basista i wokalista.

Bernard Dornowski
Ilustracja
Bernard Dornowski podczas koncertu w Radiu Gdańsk (2022)
Data i miejsce urodzenia

15 grudnia 1943
Gdynia

Instrumenty

gitara, bas

Zawód

muzyk

Aktywność

1962-1999, od 2010

Zespoły
Niebiesko-Czarni (1962-1964)
Pięciolinie (1963-1965)
Czerwone Gitary (1965-1999)
Bernard Dornowski ex Czerwone Gitary (od 2010)
Strona internetowa

Życiorys edytuj

W 1962 został członkiem grupy Niebiesko-Czarni, w 1964 odszedł z grupy i współzałożył zespół Pięciolinie, w 1965 przekształcony w Czerwone Gitary[2]. W zespole pełnił funkcję gitarzysty i wokalisty (w latach 1965–1969 oraz 1974–1979) oraz wokalisty i gitarzysty basowego (1969–1974 i 1991–1999). W 1999 ze względów zdrowotnych zaprzestał koncertowania z Czerwonymi Gitarami.

Od 2010 jest liderem zespołu Bernard Dornowski ex Czerwone Gitary, w którym wykonuje utwory Czerwonych Gitar.

Żonaty z Heleną Kras[3].

Nagrody edytuj

  • 2011 – Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury – za całokształt pracy artystycznej na rzecz Polski i Gdańska oraz z okazji jubileuszu 50-lecia sceny muzycznej "Non - Stop"[4]
  • 2015 – Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury – z okazji jubileuszu 50-lecia zespołu Czerwone Gitary[4]

Przypisy edytuj

  1. Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński: Encyklopedia Polskiego Rocka. Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 103. ISBN 83-7129-570-7.
  2. Jerzy Kossela Bernard Dornowski, Seweryn Krajewski, Jerzy Skrzypczyk, „Czerwone Gitary” to właśnie my, Tadeusz Sosnowski (oprac.), Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, 1992, s. 59, ISBN 83-7066-456-3.
  3. Jerzy Kossela Bernard Dornowski, Seweryn Krajewski, Jerzy Skrzypczyk, „Czerwone Gitary” to właśnie my, Tadeusz Sosnowski (oprac.), Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, 1992, s. 74–77, ISBN 83-7066-456-3.
  4. a b Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. gdansk.pl. [dostęp 2016-06-23]. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj