Bez dogmatu

powieść Henryka Sienkiewicza

Bez dogmatu – powieść Henryka Sienkiewicza. Jedna z kilku powieści obyczajowych w dorobku autora, obok Rodziny Połanieckich i Wirów. Sienkiewicz postanowił odejść od gatunku powieści historycznej, który dał mu sławę i napisać utwór o tematyce współczesnej, podejmujący problem człowieka końca XIX wieku, pozbawionego trwałych zasad moralnych i celu w życiu, do którego mógłby dążyć. Napisał więc powieść psychologiczną, w której romansowa fabuła była pretekstem do ukazania stanów psychicznych bohatera i autoanalizy jego przeżyć. Ze względu na swoją tematykę oraz brak jednoznacznego potępienia głównego bohatera utwór wzbudził burzliwą dyskusję i wywołał zarzuty amoralności. Dla wielu młodych ludzi Bez dogmatu była diagnozą ich pokolenia.

Bez dogmatu
Autor

Henryk Sienkiewicz

Typ utworu

powieść obyczajowa,
powieść psychologiczna

Wydanie oryginalne
Język

polski

Data wydania

1891

Opis fabuły edytuj

Bohaterem powieści jest pochodzący z bogatej szlacheckiej rodziny Leon Płoszowski. Inteligentny, utalentowany i wszechstronnie wykształcony nie może jednak znaleźć miejsca w życiu, które upływa mu bezproduktywnie na rozrywkach, bywaniu w towarzystwie i podróżach po Europie. W swoim dzienniku nieustannie analizuje własne postępowanie i przeżycia.

Zmienia się to, gdy wskutek zabiegów pragnącej w końcu go wyswatać ciotki poznaje piękną Anielkę. Zakochuje się w niej i zaczyna zabiegać o jej względy, a Anielka odwzajemnia jego uczucie. Leon nie skrywa swoich zabiegów o serce dziewczyny, więc wkrótce wszyscy nabierają przekonania, że stara się o jej rękę. Niespodziewanie przychodzi wiadomość o śmiertelnej chorobie ojca bohatera, który wyjeżdża do niego za granicę. Tam, daleko od Anielki, nabiera do niej dystansu i zaczyna dziwić się swojemu zachowaniu. Podczas gdy dziewczyna zamartwia się, czekając na wieści od ukochanego, wierząc, że ten wkrótce zostanie jej mężem, Leon nawiązuje romans z piękną Laurą, swoją dawną znajomą, która jest całkowitym charakterologicznym przeciwieństwem poczciwej, skromnej i skłonnej do poświęceń Anielki. Laura kompletnie ignoruje swojego ciężko chorego męża, gdyż jest zakochana we własnej urodzie i całkowicie skupiona na sobie i kolejnych miłosnych podbojach. Na zmianę przyciąga i odpycha Leona, który na ponaglające do powrotu wezwania z Polski pod wpływem impulsu odpisuje Anielce, że jest wolna. Zrozpaczona i upokorzona dziewczyna wychodzi za mąż za pierwszego mężczyznę, który się jej oświadcza.

Kiedy Leon powraca, Anielka jest już mężatką. Wychowana w poczuciu obowiązku, pobożna i skromna dziewczyna stara się być dobrą żoną, jednak nie potrafi sobie poradzić z uczuciem do Leona. Bohater postanawia bowiem za wszelką cenę podsycić miłość dziewczyny i czyni wszystko, by jeszcze bardziej ją w sobie rozkochać. Wykorzystuje uczucie innej kobiety, utalentowanej pianistki Klary, by wzbudzić zazdrość w Anielce, która z rozpaczy, nerwów i wyrzutów sumienia zaczyna chorować. Okazuje się, że jest w ciąży, co wzmaga jej przerażenie. Umiera i dopiero wtedy Leon zaczyna w pełni zdawać sobie sprawę z haniebności całego swojego zachowania wobec niej.

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj