Białoruska Centralna Rada
Białoruska Centralna Rada (biał. Biełaruskaja centralnaja rada, niem. Weißruthenischer Zentralrat) – namiastka rządu białoruskiego utworzona za pozwoleniem niemieckich władz okupacyjnych w latach 1943–1944.
.svg)
Białoruska Centralna Rada (B.C.R.) była faktycznie organem niemieckiej administracji okupacyjnej. B.C.R. powołano 21 grudnia 1943 roku w celu mobilizacji sił Białorusinów do walki z bolszewizmem[1]. B.C.R. miała uprawnienia do samodzielnej działalności kulturalnej, socjalnej i oświatowej. Prezydentem B.C.R. mianowano Radosława Ostrowskiego, któremu podlegały centralne struktury Rady w Mińsku oraz aparat terenowy[2].
W marcu 1944 Białoruska Centralna Rada przeprowadziła mobilizację do Białoruskiej Obrony Krajowej, składającej się z Białoruskiej Samoobrony i Białoruskiej Policji Pomocniczej. Na jej czele której stanął generał Franciszek Kuszel. W czerwcu 1944 B.C.R. zwołała II Kongres Wszechbiałoruski. Podczas kongresu potwierdzono deklarację niepodległości Rady Białoruskiej Republiki Ludowej z 25 marca 1918 roku[1].
Równoległe działała Białoruska Samopomoc Ludowa[3].
W lipcu 1944 roku w wyniku wkroczenia wojsk radzieckich do Białorusi, Białoruska Centralna Rada ewakuowała się do Berlina[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Białoruska Centralna Rada, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-12-26].
- ↑ О. Романько 08.02.2009, Части охраны правопорядка от самообороны до белорусской полиции [online], Жыве Беларусь [dostęp 2020-10-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-01] (biał.).
- ↑ КАМУНІКАТ [online], archive.is, 2 maja 2013 [dostęp 2020-10-28].