Bibliobus
Bibliobus – obwoźna, ruchoma biblioteka. Najczęściej są to autobusy lub specjalizowane samochody[1] ciężarowe, wyposażone w regały z książkami i czasopismami, dodatkowo posiadają miejsca i stoliki do czytania. Książki udostępnia się czytelnikom w ten sam sposób, jak w wypożyczalni[2]. Przeważnie organizowany w małych miejscowościach, w których brak biblioteki[1]. Ma za zadanie rozpowszechniać kulturę czytelniczą[3].
Samochód ciężarowy przystosowany do obsługi czytelników zamieszkałych w miejscowościach oddalonych od stałych bibliotek i księgarń, służy jako ruchoma wypożyczalnia biblioteczna. Wnętrze bibliobusa może pomieścić przeciętnie ok. 3000 książek i pewną ilość czasopism bieżących, ustawianych na regałach dostosowanych do ruchu samochodu. Trasy i częstość kursów organizowane są według różnych systemów. Np. system „małego koła", daje bibliobusom możliwość częstego odnawiania księgozbioru w bazie, czyli w bibliotece powiatowej lub księgarni[4].
W niektórych okręgach Norwegii funkcję bibliobusu od 1959 roku pełnią statki[5][6].
W Polsce początkowo bibliobusy jeździły w latach 70. XX w. Nie cieszyły się popularnością: były drogie w eksploatacji, niefunkcjonalne, nie posiadały specjalistycznego sprzętu oraz były uzależnione od warunków na drogach (szczególnie w zimie nieprzejezdnych)[potrzebny przypis]. Z czasem zrozumiano potrzebę czytelnictwa, szczególnie w małych miejscowościach, miasteczkach, wsiach, trudnych dzielnicach, gdzie znajduje się jedna biblioteka z małym księgozbiorem lub też nie ma żadnej. Biorąc przykład z zagranicznych bibliobusów również w kraju doceniono zastosowanie takiej formy promowania biblioteki[3]. Przykładem może być umieszczenie bibliobusów w planie rozwoju Miejskiej Biblioteki Publicznej we Wrocławiu[7].
Aby zaspokoić potrzeby czytelników bibliobusy najczęściej jeżdżą w okresie wakacji[potrzebny przypis]. Służą ludziom na całym świecie, szczególnie w USA i Norwegii.
Zadaniem mobilnych bibliotek jest prezentacja książek i czasopism każdej grupie czytelniczej, promowanie czytelnictwa, zapewnienie dostępu do wiedzy i informacji oraz zachęcanie do korzystania z bibliotek. Jest to też sposób na zabawę, rozrywkę czy spędzenie wolnego czasu i oddanie się przyjemności czytania w oryginalnym otoczeniu[potrzebny przypis].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Słownik terminologiczny informacji naukowej, Maria Dembowska, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1979, s. 28.
- ↑ Krystyna Chorzewska: O książce : Mała encyklopedia dla nastolatków. (i inni autorzy). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987. ISBN 83-04-01898-5
- ↑ a b Bibliobus. [dostęp 2013-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-13)].
- ↑ Aleksander Birkenmajer: Encyklopedia wiedzy o książce. (Red). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1971.
- ↑ Bokbåten Epos [online], digitaltmuseum.no [dostęp 2024-02-10] (ang.).
- ↑ Maria Garczyńska, Pływające biblioteki, „Bibliotekarz” (7-8), 2014, s. 19-23.
- ↑ Plany rozwoju Miejskiej Biblioteki Publicznej. [dostęp 2013-05-20].