Bielawa i Bory Bażynowe
Bielawa i Bory Bażynowe – specjalny obszar ochrony siedlisk (PLH220063) w powiecie puckim w województwie pomorskim, w obrębie Wybrzeża Słowińskiego i Pobrzeża Kaszubskiego. Ma powierzchnię 1341,51 hektara[1].
kod: PLH220063
| |
.jpg) Tablice informacyjne w południowej części obszaru | |
| specjalny obszar ochrony siedlisk | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
2011[1] |
| Powierzchnia |
1341,51 ha |
| Obszary chronione | |
Położenie na mapie powiatu puckiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
 54°48′12″N 18°15′18″E/54,803333 18,255000
| |
Ponad połowę powierzchni obszaru zajmuje rezerwat przyrody Bielawa[1].
Położenie i dostęp edytuj
.jpg)
Obszar leży w pasie nizin nadmorskich Pobrzeża Kaszubskiego, na wschodnim krańcu Wybrzeża Słowińskiego, około 1,6–5,8 kilometra od brzegu Bałtyku. Jest zlokalizowany pomiędzy wsiami Karwieńskie Błoto Pierwsze, Ostrowo, Czarny Młyn, Parszkowo i Sławoszyno. Dojazd drogami lokalnymi, a od południa ścieżką rowerową po dawnej linii kolejowej Swarzewo – Krokowa.
Struktura przyrodnicza edytuj
Około 50% obszaru zajmują torfowiska, bagna, roślinność przybrzeżna akwenów i młaki. Około 30% stanowią lasy iglaste, a pozostała część to lasy liściaste, łąki, zarośla i obszary użytkowane rolniczo. Granica obszaru obejmuje pozostałość kopuły rozległego torfowiska bałtyckiego, które wraz z sąsiadującymi z nim na wschodzie jeziorkami dystroficznymi tworzy kompleks torfowisk, nazywanych Bielawą albo Bielawskimi Błotami (jedno z większych torfowisk wysokich typu bałtyckiego w Polsce). W obrębie obszaru leżą przyległe od zachodu i południa wilgotne łąki i łęgi, które ciągną się do Kanału Czarnej Wody, jak również okalający torfowisko od strony północnej pas wydm nadmorskich opierający się o niedużą wyspową morenę, czyli Kępę Ostrowską[2].
Cały obszar nosi znaki postępujących zmian przyrodniczo-krajobrazowych, które związane są ze spadkiem wilgotności środowiska i obniżającym się poziomem wód gruntowych. Od północy do Bielawskich Błot przylega kompleks nadmorskiego boru bażynowego. Kopuła torfowiska ma prawie 600 hektarów, ale jest zdegradowana melioracją odwadniającą przeprowadzoną w latach 70. XX wieku oraz pożarami z lat 80. i 90. tego samego wieku. Obecnie jest ona zdominowana przez wilgotne wrzosowisko z wrzoścem bagiennym[2].
Flora edytuj
Siedliska na obszarze:
- lasy mieszane oraz bory na wydmach nadmorskich,
- brzegi lub osuszane dna zbiorników wodnych ze zbiorowiskami z Littorelletea, Isoëto-Nanojuncetea,
- naturalne, dystroficzne zbiorniki wodne,
- suche wrzosowiska (Calluno-Genistion, Pohlio-Callunion, Calluno-Arctostaphylion),
- wilgotne wrzosowiska z wrzoścem bagiennym,
- zmiennowilgotne łąki trzęślicowe,
- zdegradowane torfowiska wysokie, zdolne do naturalnej i stymulowanej regeneracji,
- torfowiska przejściowe i trzęsawiska (najczęściej z roślinnością z Scheuchzerio-Caricetea),
- obniżenia na podłożu torfowym z roślinnością ze związku Rhynchosporion,
- grąd subatlantycki,
- pomorski acydofilny las brzozowo-dębowy,
- bory i lasy bagienne,
- łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe[2].
Fauna edytuj
Na obszarze zamieszkują takie zwierzęta jak: błotniak łąkowy, gąsiorek, żuraw, jarzębatka, lelek kozodój, łęczak, orlik krzykliwy, orzeł przedni, uszatka błotna, traszka grzebieniasta i zalotka większa[2][3][4].
Przypisy edytuj
Linki zewnętrzne edytuj
- mapa obszaru – dostęp 27.9.2018
- Obszar Natura 2000 Bielawa i Bory Bażynowe. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-02-04].