Bison antiquus
Bison antiquus – wymarły gatunek dużego ssaka wołowatego występującego w plejstocenie na terenie Ameryki Północnej. Jest uznawany za bezpośredniego przodka współcześnie żyjącego bizona amerykańskiego (Bison bison). Prawdopodobnie wywodzi się od Bison priscus.
Bison antiquus | |
Leidy, 1852 | |
Okres istnienia: plejstocen | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Gromada | |
Podgromada | |
Infragromada | |
Rząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Bison antiquus |
Zaliczany do megafauny Bison antiquus był większy od współczesnego bizona. Ważył ponad tonę, a rozpiętość jego rogów wynosiła 1m (podobnie jak u żubra pierwotnego, lecz tamten ważył 2,5 t i miał 2 m wysokości i 3 długości). Zasiedlał tereny od Kanady po Meksyk. Występował licznie. Wymarł 10 tysięcy lat temu.
Niedaleko miasta Crawford w Nebrasce w 1954 roku odkryto pierwsze, częściowo skamieniałe kości Bison antiquus, podjęte w 1970 i 1990 roku wykopaliska pozwoliły odkryć blisko 600 szkieletów tych zwierząt. Stanowisko to jest obecnie pod opieką United States Forest Service i nazywa się Hudson-Meng Bison Kill Site. Wymarcie tych zwierząt spowodowane było najprawdopodobniej przez człowieka i miało miejsce pomiędzy 9000 a 9800 lat temu[1].
Bibliografia edytuj
- Ancient Bison (Bison antiquus). The Academy of Natural Sciences. [dostęp 2008-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2012)]. (ang.).
Przypisy edytuj
- ↑ Niobrara, National Scenic River – Before the Europeans. National Park Service. [dostęp 2012-04-15]. (ang.).