Bitwa o Czadcę – potyczka między oddziałami Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Śląsk” a jednostkami Wojska Czecho-Słowackiego broniącymi miasta Czadca w dniu 25 listopada 1938 roku.

Bitwa o Czadcę
polsko-czechosłowackie konflikty graniczne
Ilustracja
Okolice Czadcy
Czas

25 listopada 1938

Miejsce

Czadca

Terytorium

Czecho-Słowacja

Wynik

zajęcie Czadcy przez jednostki polskie

Strony konfliktu
 Druga Republika Czechosłowacka  Polska
Dowódcy
Richard Löschner Władysław Bortnowski
Mikołaj Bołtuć
Straty
2 zabitych,
3 rannych
2 zabitych,
10–20 rannych
Położenie na mapie kraju żylińskiego
Mapa konturowa kraju żylińskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
49,442780°N 18,785248°E/49,442780 18,785248

Przebieg bitwy edytuj

24 listopada 1938 roku do miejscowości Zamki Orawskie (Oravský Podzámok) przyjechała polska delegacja, która oznajmiła przedstawicielom miejscowej ludności zamiar zajęcia spornego terytorium Orawy przez jednostki Wojska Polskiego[1].

25 listopada ok. godziny 8:30 granicę polsko-czechosłowacką przekroczyły pierwsze oddziały Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Śląsk” dowodzonej przez gen. Władysława Bortnowskiego. Rejonu Czadcy bronił 1 batalion 41 pułku piechoty Wojska Czecho-Słowackiego (dow. ppłk Richard Löschner), mający do dyspozycji baterię artylerii lekkiej i oddział jazdy. Polacy wysłali do miasta parlamentarzystów, ale strona czecho-słowacka odmówiła poddania miasta bez walki.

Bitwa rozgorzała ok. godz. 10:00. Początkowo miasto zaatakowała polska piechota, a ok. godz. 12:00 rozpoczął się pojedynek artyleryjski. W bitwie o miasto wzięła udział grupa cywilów, uzbrojonych w broń strzelecką. O 14:25 szef sztabu armii czecho-słowackiej gen. Ludvík Krejčíh wydał rozkaz o opuszczeniu miasta, a informacja ta dotarła do Czadcy ok. 16:00. Regularna bitwa toczyła się do 17:00, pojedyncze strzały było słychać jeszcze w nocy. W walkach zginęło po stronie czecho-słowackiej dwóch żołnierzy (Stanislav Vozek, Štefan Holienek), kolejnych trzech żołnierzy zostało rannych. Ofiarą walk padło także dwóch żołnierzy polskich (Stanisław Mlekodaj i Ozjasz Storch)[2][3]. Wieczorem walki ucichły, a miasto zostało zajęte przez oddziały polskie.

Następstwa bitwy edytuj

30 listopada 1938 roku został podpisany protokół dwustronny o delimitacji granicy na Orawie i Spiszu. W rejonie Czadcy, do Polski przyłączono obszar o powierzchni 44 km², zamieszkały przez 2000 osób, w większości deklarujących narodowość czecho-słowacką. W 1939 roku obszar ten wszedł w skład państwa słowackiego.

Przypisy edytuj

  1. Art. 1 Dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z 16 listopada 1938 r. – Dz.U. z 1938 r. nr 87, poz. 585
  2. Zajścia na granicy polsko-czechosłowackiej. „Gwiazdka Cieszyńska”. 92, s. 1, 1938-11-29. Cieszyn. 
  3. Krwawe starcie na granicy polsko-czeskiej. „Expres Zagłębia”. 327, s. 1, 1938-11-28. Sosnowiec. 

Zobacz też edytuj

Linki zewnętrzne edytuj