Bitwa o Fort Erie

Bitwa o Fort Erie – bitwa wojny brytyjsko-amerykańskiej 1812 roku, która odbyła się w trzecim roku 3 lipca 1814, pod miastem Fort Erie

Bitwa o Fort Erie

Wojna brytyjsko-amerykańska
Czas	3 lipca 1814
Miejsce	pod Fort Erie
Terytorium	Ontario, Kanada
Wynik	Zwycięstwo amerykańskie
Strony konfliktu
Brytyjczycy Milicja Kanadyjska Indianie Stany Zjednoczone
Dowódcy
Major Buck – komendant fortu Winfield Scott Eleazar Ripley
Siły
137 żołnierzy (załoga fortu) 1000 milicji 500 Indian 3500 żołnierzy
Straty
nieznane – prawdopodobnie zerowe nieznane – prawdopodobnie zerowe
Położenie na mapie Ontario miejsce bitwy
Położenie na mapie Kanady miejsce bitwy
42°53′36,06″N 78°55′26,29″W

Bitwa o Fort Erie w zasadzie nie zasługuje na swoją nazwę, z taktycznego punktu widzenia można ją uznać za potyczkę. Jej skutki były jednak istotne. Była też preludium do większej bitwy pod Chippewa. Fort Erie był umocnieniem brytyjskim strzegącym dostępu do Ontario od strony dzisiejszego miasta Buffalo. Położenie u początku rzeki Niagara biorące swe początki z Jeziora Erie. W pierwszym odcinku swego biegu rzeka ta dzieli się na swą główną odnogę oraz rzekę Chippewa. W nocy z 2 na 3 lipca żołnierze załogi twierdzy dosłyszeli wzmożony ruch na rzece. Były to odgłosy desantu amerykańskiego. W ciągu kilku godzin Amerykanie przetransportowali 3500 żołnierzy, artylerię oraz około setki koni. Wylądowawszy od razu przystąpiono do oblężenia i podjęto przygotowania do szturmu. Indianie i milicja rozlokowane wokół umocnień bez walki oddała pola i schroniła się w pobliskim lesie skąd przez następne dwa dni nękali Amerykanów snajperskim ogniem. Major Buck wiedząc, że generał Riell nie jest w stanie przybyć z odsieczą na czas, rozumiał bezcelowość obrony twierdzy. Dla zachowania honoru oddał jedną salwę artyleryjską, po czym o godzinie 5 rano poddał twierdzę i wycofał swe wojska by połączyć się z głównymi siłami brytyjskimi.