Bitwa pod Agbeluvhoe

Bitwa pod Agbeluvhoe – starcie stoczone 15 sierpnia 1914 roku pomiędzy niemieckimi oddziałami Schutztruppe a brytyjskimi Zachodnioafrykańskimi Siłami Granicznymi.

Bitwa nad Agbeluvhoe
I wojna światowa, kampania togijska
ilustracja
Czas

15 sierpnia 1914

Miejsce

Agbeluvhoe i okolice

Terytorium

Togoland

Przyczyna

próba opóźnienia brytyjskiej ofensywy

Wynik

zwycięstwo Brytyjczyków

Strony konfliktu
 Cesarstwo Niemieckie  Wielka Brytania
Dowódcy
kpt. Georg Pfähler † kpt. H. B. Potter
por. Collins
Siły
200 ludzi (głównie Togijczyków z Schutztruppe) nieznane, ale znacznie większe
Straty
Togijczycy: nieznane
Niemcy: 6 zabitych
16 jeńców
nieznane, ale niewielkie
Położenie na mapie Togo
Mapa konturowa Togo, na dole znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
6°39′34,2″N 1°10′02,4″E/6,659500 1,167333

Przebieg edytuj

Cofający się w głąb lądu Niemcy chcieli przede wszystkim opóźnić marsz głównych sił brytyjskich i francuskich, które miały opanować radiostację Kamina w pobliżu Atakpamé. Aby zyskać czas i przygotować linię obrony, p.o. gubernatora Togolandu mjr Hans-Georg von Döring wysłał na południe dwa pociągi z łącznie 200 ludźmi. Mieli oni zatrzymać lub spowolnić brytyjski pościg. Dowództwo tej misji objął naczelny dowódca jednostek niemieckich w Togolandzie – kpt/ Georg Pfähler.

Brytyjczycy zdołali jednak wypatrzeć niemieckie pociągi i zorganizowali zasadzkę. Pierwszy z pociągów został przepuszczony bez walki przez kpt. H. B. Pottera przez dworzec w Agbeluvhoe na południe. 10 km dalej, pod Ekuni, został on następnie wykolejony przez oddział por. Collinsa. Pociąg kpt. Pfählera także dotarł do Ekuni: doszło do wymiany ognia i walki na bagnety. Duża część togijskich żołnierzy spanikowała i zdezerterowała natychmiast po rozpoczęciu walki. Reszta sił zdołała jednak wycofać się do Agbeluvhoe. Tam jednak wpadli na siły Pottera. Po zażartej bitwie, w której poległ Pfähler, pozostali przy życiu Niemcy i Togijczycy skapitulowali.

Skutki edytuj

Misja Pfählera zakończyła się klęską, co dodatkowo bardzo mocno skomplikowało sytuację głównych sił mjr. von Döringa, gdyż stracił on w krótkim czasie aż 25% posiadanych sił oraz wartościowego dowódcę. Mimo to, Döring zyskał nieco czasu i zdołał się przygotować nad rzeką Chrą do największego i zwycięskiego dla Niemców starcia w czasie tej kampaniibitwy and Chrą.

Linki zewnętrzne edytuj

Bibliografia edytuj

  • Morlang Tomas, Askaris und Fitafita in den Deutschen Kolonien, Berlin 2008;
  • Sebald Peter, Togo 1884-1914: Eine Geschichte der Deutschen "Musterkolonie" Auf Der Grundlage Amtlicher Quellen, Berlin 1988;
  • Strachan Hew, The First World War in Africa, Oxford 2004.