Bitwa pod Golczowicami

Bitwa pod Golczowicami – bitwa stoczona 22 kwietnia 1863 roku pomiędzy powstańcami styczniowymi kpt. Anastazego Mossakowskiego a wojskami rosyjskimi, zakończona zwycięstwem sił powstańczych.

Bitwa pod Golczowicami
powstanie styczniowe
Czas

22 kwietnia 1863

Miejsce

Golczowice

Terytorium

Królestwo Kongresowe

Wynik

lokalne zwycięstwo powstańców

Strony konfliktu
powstańcy styczniowi Imperium Rosyjskie
Siły
2 kompanie strzelców, kosynierzy, jazda rota piechoty, jazda
Straty
12 zabitych i rannych
Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904)
Mapa konturowa Guberni Królestwa Polskiego (1904), na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia50°21′42,1200″N 19°36′01,1160″E/50,361700 19,600310

Oddział kpt. Mossakowskiego przekroczył granicę zaboru austriackiego i rosyjskiego w okolicy Gorenic, następnie ominął Olkusz, który pierwotnie planowano zdobyć i pomaszerował dalej na północ z zamiarem połączenia się z oddziałem kpt. Józefa Oxińskiego.

W południe 22 kwietnia powstańcy odpoczywający przy karczmie Pazurek pod Golczowicami zostali zaatakowani przez rosyjską rotę piechoty oraz oddział jazdy[1]. Początkowo siły powstańcze złożone z kompanii strzelców kpt. Wiesnera, kompanii strzelców kpt. Franciszka Skąpskiego, kosynierów Miszewskiego oraz jazdy Józefa Miernickiego odparły uderzenie, odrzuciły je i po ataku na bagnety rozbiły przeciwnika.

Rosjanie stracili 12 zabitych i rannych oraz dwa furgony z żywnością. Straty polskie są trudne do oszacowania, dawniej podawano liczbę trzech rannych, jednak obecnie przyjmuje się, że była ona większa. W sumie oddział powstańczy skurczył się o 40 osób.

Po przybyciu z Olkusza rosyjskich posiłków z armatami, Mossakowski nie przyjął bitwy i prowadził oddział przez Godawicę, w kierunku Łaz i Żarek.

Przypisy edytuj

  1. Stanisław Zieliński, Bitwy i potyczki 1863-1864, nakł. Funduszu Wydawniczego Muzeum Narodowego Polskiego, Rapperswil 1913,s.167

Bibliografia edytuj