Bitwa pod Inab rozegrana 29 czerwca 1149 pomiędzy siłami muzułmańskim Nur ad-Dina oraz Rajmunda.

Bitwa pod Inab
Wyprawy krzyżowe
Ilustracja
grafika ze średniowiecznego manuskryptu
Czas

29 czerwca 1149

Miejsce

Inab

Wynik

zwycięstwo Muzułmanów

Strony konfliktu
Księstwo Antiochii
Asasyni
Muzułmanie z Aleppo i Damaszku
Dowódcy
Rajmund z Poitiers
Ali ibn-Wafa†
Nur ad-Din
Siły
Nieznane około 6000
Straty
bardzo ciężkie Nieznane
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
36,518056°N 36,953611°E/36,518056 36,953611

Nur ad-Din uzyskał kontrolę nad Aleppo po śmierci ojca Zengiego w 1146. Uderzył na Księstwo Antiochii, a następnie bronił Damaszku przed wojskami II krucjaty w 1147, która przybyła pomścić upadek Hrabstwa Edessy w 1144. W czerwcu 1149 najechał znowu na Księstwo Antiochii i rozpoczął oblężenie twierdzy Inab, wspierany przez posiłki z Damaszku. Nur ad-Din zgromadził 6000 ludzi, większość stanowiła konnica.

Inab było bronione przez Rajmunda, który sprzymierzył się z Ali ibn-Wafą, przywódcą Asasynów i wrogiem Nur ad-Dina. 29 czerwca Nur ad-Din rozbił wojska Antiochii i Asasynów, a Rajmund i ibn-Wafa zginęli. Większość terytorium Antiochii stało się teraz dostępne dla Nur ad-Dina, przy czym najistotniejsza była droga do Morza Śródziemnego.

Nie udało się zdobyć samej Antiochii, która była broniona przez księżną Konstancję oraz patriarchę Aimerego z Limoges. Król Baldwin III Jerozolimski wysłał na północ wojska aby przerwać oblężenie.

Po bitwie pod Inab Nur ad-Din stał się bohaterem świata islamskiego. Jego celem stało się zniszczenie wszystkich państw krzyżowców.