Bitwa pod Sokołowem (1943)

Bitwa pod Sokołowem (cz. Bitva u Sokolova) – bitwa stoczona w dniach 8-13 marca 1943 roku pomiędzy oddziałami czechosłowackimi a niemieckimi na froncie wschodnim w czasie II wojny światowej.

Bitwa pod Sokołowem

II wojna światowa, front wschodni
Mapa bitwy pod Sokołowem
Czas	8–13 marca 1943
Miejsce	Sokołowe i okolice
Terytorium	ZSRR
Przyczyna	atak oddziałów niemieckich na Charków
Wynik	taktyczne zwycięstwo 1 Czechosłowackiego Samodzielnego Batalionu Polowego
Strony konfliktu
Czechosłowacja ZSRR III Rzesza
Dowódcy
Ludvík Svoboda Walther von Hünersdorff
Siły
947 żołnierzy około 2400 żołnierzy
Straty
112 zabitych, 106 rannych, 30 zaginionych 440 zabitych i rannych, 22 czołgi
Położenie na mapie Związku Radzieckiego miejsce bitwy
49°42′51″N 36°11′35″E

Batalion czechosłowacki w sile 947 żołnierzy dowodzony przez ppłk Ludvík Svoboda zajmował odcinek frontu nad rzeką Mżą, na południe od Charkowa. Do pierwszych walk między niemiecką 2 Dywizją Pancerną SS „Das Reich” a 1 Czechosłowackim Samodzielnym Batalionem Polowym doszło 8 marca 1943 w czasie niemieckiego ataku na Charków. Niemiecka dywizja w okolicy miejscowości Sokołowo zaatakowała pozycje zajmowane przez Czechów. Miejscowości broniła kompania dowodzona przez por. Otakara Jaroša, i to ona przyjęła na siebie główne uderzenie. Po kilkunastu godzinach walk i śmierci por. Jaroša, kompania wycofała się na pozycje za rzeką Mżą. Na odcinku frontu zajmowanym przez 1 Czechosłowacki Samodzielny Batalion Polowy nie przedarł się żaden niemiecki czołg na tyły wojsk radzieckich, pomimo że batalion poniósł duże straty, w postaci 112 zabitych, 106 rannych i 30 zaginionych. Straty niemieckie były jednak znacznie wyższe i wynosiły 440 zabitych i rannych oraz 22 zniszczone czołgi.