Bitwa pod Stellau

Bitwa pod Stellau – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 1201 w trakcie walk niemiecko-duńskich o Szlezwik. Bitwa zakończyła się zwycięstwem wojsk duńskich Waldemara II i jego brata – króla Kanuta VI nad siłami niemieckimi Adolfa III, hrabiego Holsztyna.

Bitwa pod Stellau

Pomnik Adolfa III w Hamburgu
Czas	1201
Miejsce	Stellau, Szlezwik
Terytorium	Niemcy
Wynik	zwycięstwo wojsk duńskich
Strony konfliktu
Dania Szlezwik-Holsztyn
Dowódcy
Waldemar II, Knut VI Adolf III
Siły
nieznane nieznane
Straty
nieznane nieznane
Położenie na mapie Niemiec miejsce bitwy
53,927700°N 9,727680°E

W trakcie rządów królewskich Kanuta VI (1170–1202) dochodziło kilkakrotnie do sporów pomiędzy władcami duńskimi a hrabstwem Schauenburg-Holstein. W latach 1197–1198 po powrocie hrabiego Adolfa III z trzeciej krucjaty doszło do zatargu o Rugię, a dwa lata później (1200) powodem sporu stały się Reinoldsburg i Dithmarschen. W roku 1201 pod Stellau doszło do decydującej bitwy pomiędzy zwaśnionymi władcami, zakończonej zwycięstwem Duńczyków.

Po bitwie Adolf III powrócił do Hamburga. Tam został jednak oblężony przez wojska Waldemara II i pojmany. W 1203 w zamian za swoje uwolnienie zrzekł się hrabstwa Holsztynu, po czym powrócił do swojego rodzinnego hrabstwa Schauenburg.

Zwycięski Waldemar II uzyskał po bitwie przydomek zwycięski, a po śmierci swojego brata Knuta objął tron duński (1202–1227).

W następnych latach dopiero hrabia Adolf IV von Schauenburg-Holstein w wyniku bitwy pod Bornhöved (1227), zdołał złamać duńską politykę ekspansji i odbić utracone tereny.

Bibliografia

• Detlev von Liliencron, Die Schlacht bei Stellau 1201.