Biuletyn Polsko-Ukraiński

Biuletyn Polsko-Ukraiński – polskie czasopismo reprezentujące ideę pojednania polsko-ukraińskiego wydawane w okresie II Rzeczypospolitej.

Biuletyn Polsko-Ukraiński
Państwo

 Polska

Pierwszy numer

1932

Ostatni numer

1939

Redaktor naczelny

Włodzimierz Bączkowski

Stali współpracownicy

Leon Wasilewski, Stanisław Łoś, Marceli Handelsman, Aleksander Bocheński, Adolf Maria Bocheński, Stanisław Paprocki, Józef Łobodowski, Piotr Dunin Borkowski), Pawło Szandruk, Bohdan Łepki, Stepan Baran, Wołodymyr Doroszenko, Serhij Chrucki, Roman Smal-Stocki, Pawło Kowżun, Iwan Kedryn-Rudnycki, Wołodymyr Kubijowycz, Myron Korduba

Czasopismo zaczęło ukazywać się w 1932 r. w Warszawie. Wychodziło co miesiąc, zaś od czerwca 1933 r. co tydzień. Łącznie ukazało się 290 wydań[1]. Inicjatorami utworzenia czasopisma były środowiska piłsudczykowskie, dążące do zbliżenia z Ukraińcami. Było to też związane z rozwojem ruchu prometejskiego, stąd „Biuletyn Polsko-Ukraiński” finansowo i organizacyjnie wspierał polski wywiad wojskowy.

Funkcję redaktora naczelnego objął Włodzimierz Bączkowski. Autorami artykułów byli zarówno Polacy (m.in. Leon Wasilewski, Stanisław Łoś, Marceli Handelsman, Aleksander Bocheński, Adolf Maria Bocheński, Stanisław Paprocki, Józef Łobodowski, Piotr Dunin-Borkowski), jak też Ukraińcy (m.in. Pawło Szandruk, Bohdan Łepki, Stepan Baran, Wołodymyr Doroszenko, Serhij Chrucki, Roman Smal-Stocki, Pawło Kowżun, Iwan Kedryn-Rudnycki, Wołodymyr Kubijowycz, Myron Korduba). Oprócz artykułów i felietonów dotyczących spraw politycznych w czasopiśmie drukowano teksty poświęcone ukraińskiej kulturze, literaturze, sztuce, czy historii. Były publikowane też przekłady tekstów znanych pisarzy ukraińskich.

Główną uwagę zwracano na pozytywne aspekty współpracy polsko-ukraińskiej w celu złagodzenia sporów pomiędzy oboma narodami i wypracowania nowych stosunków. Publicyści ukraińscy mogli z kolei przedstawić swoje opinie dotyczące tej współpracy od strony Ukraińców[2]. Starano się również wpływać na działaczy endeckich, zwłaszcza młodszego pokolenia, w celu zmiany ich stanowiska w kwestii ukraińskiej. Ostatni numer został opublikowany w styczniu 1939 r[1]. Wynikało to z faktu, że na łamach czasopisma coraz częściej pojawiały się artykuły zawierające krytykę polityki władz sanacyjnych II RP w stosunku do mniejszości ukraińskiej. Na miejsce „Biuletynu Polsko-Ukraińskiego” pojawił się miesięcznik „Problemy Europy Wschodniej[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c Biuletyn Polsko-Ukraiński, [w:] Encyclopedia of Ukraine, t. 1, 1984 [dostęp 2022-11-25] (ang.).
  2. Bocheński 1943 ↓.

Bibliografia edytuj

  • На хвилі доби: Хрестоматія польської літературної періодики 20-30-х років ХХ ст./ упоряд., вступ. ст. та пер. із пол. С.І.Кравченко. – Луцьк, 2007. – 448 с.
  • Svitlana Krawczenko, Періодичні видання Польщі 20-30-х років ХХ століття у світлі суспільно-культурних процесів міжвоєнної доби: літературна комунікація, польсько-український діалог / монографія. – Луцьк 2009. – 508 с.
  • Olga Jaruczik, Польсько-український міжкультурний діалог (на сторінках "Biuletynu polsko-ukrainskiego" 1932-1938 рр.), 2009
  • Filip Gończyński-Jussis, Biuletyn Polsko-Ukraiński (1932–1938) – prometejski projekt Oddziału II Sztabu Głównego Wojska Polskiego, [w:] Na z góry upatrzonych pozycjach, red. Bartłomiej Międzybrodzki, Magdalena Gajda, Krzysztof Fudalej, Michał Przeperski, 2011
  • Кравченко С.І. «Biuletyn Polsko-Ukrainski» (Варшава, 1932-1938) як феномен польської журналістики міжвоєнної доби. // * * Журналістика: Науковий збірник / За ред. Н.М. Сидоренко. – К.: Ін-т журналістики Київ. нац. ун-ту імені Т.Шевченка, 2008. – С. 29 – 39;
  • Кравченко С.І. Євген Маланюк на шпальтах польського часопису «Biuletyn Polsko-Ukraiński» (Варшава 1932-1938) // Збірник праць Науково-дослідного центру періодики НАНУ. – Львів, 2009. – Вип. 1 (17). – С. 596–610;
  • Кравченко С.І. Україна в геополітичній концепції польських прометеїстів на шпальтах часопису «Biuletyn Polsko-Ukraiński» (Варшава 1932-1938) // Київські полоністичні студії Т.18. КНУ імені Тараса Шевченка. – К.: Університет «Україна», 2011. – С. 19-28.

Linki zewnętrzne edytuj