Blohm & Voss Bv 138
Blohm & Voss Bv 138 Seedrache – niemiecka łódź latająca, używana w czasie II wojny światowej przez Luftwaffe jako główny morski samolot rozpoznawczy dalekiego zasięgu. Wybudowano łącznie 297 egzemplarzy w latach 1938–1943.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
rozpoznawcza łódź latająca |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
6 osób |
| Historia | |
| Data oblotu |
15 lipca 1937 |
| Lata produkcji | |
| Wycofanie ze służby | |
| Liczba egz. |
Wyprodukowane: 297. Obecnie: 1 (wydobyty z morza) |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
3 dwusuwowe silniki tłokowe diesla Jumo 205D |
| Moc |
3 x 880 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
27,0 m |
| Średnica wirnika |
czterołopatowy 3,0 m; trójłopatowy 3,30 m |
| Długość |
19,9 m |
| Wysokość |
6,6 m |
| Powierzchnia nośna |
111,9 m² |
| Masa | |
| Własna |
8100 kg |
| Startowa |
14700 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | |
| Prędkość wznoszenia |
220 m/min |
| Pułap |
5,000 m |
| Zasięg |
5000 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2x MG 151, 1x MG 15 lub MG 131 | |
| Użytkownicy | |
| Niemcy | |
| Rzuty | |
| |
Konstrukcja edytuj
Bv 138 był górnopłatem napędzanym trzema silnikami, przy czym jeden z nich był (nietypowo dla konstrukcji niemieckich) umieszczony powyżej osi kadłuba napędzając czterołopatowe śmigło. Pozostałe dwa silniki, umieszczone były na skrzydłach i napędzały śmigła trójłopatowe. W wersjach prototypowych stosowano różne silniki o mocach od 650 do 1000 KM. W pierwszej wersji produkcyjnej BV 138 A-1 zastosowano silniki Jumo 205C o mocy maksymalnej 600 KM każdy, które od wersji BV 138 B-1zastąpiono dwusuwowymi wysokoprężnymi, 6-cylindrowymi silnikami Junkers Jumo 205D, o mocy 880 KM[1][2][3].
Użycie edytuj
Pierwsze użycie miało miejsce z trzema przedseryjnymi samolotami BV 138 A-01 do 03 do transportu żołnierzy podczas kampanii norweskiej. Przez resztę wojny BV 138 służył następnie jako samolot rozpoznawczy nad Morzem Północnym i Bałtyckim, a także nad kanałem La Manche i Oceanem Arktycznym. Niektóre BV 138 były również używane do trałowania min magnetycznych, gdzie silne pole magnetyczne generowane przez pierścień cewki zamontowany pod samolotem detonowało miny morskie wyposażone w zapalniki magnetyczne podczas niskiego lotu. Samoloty wyposażone w radar FuG 200 Hohentwiel były używane do zwalczania okrętów podwodnych. Silniki wysokoprężne dawały możliwość pobierania paliwa z niemieckich okrętów podwodnych, które wynurzyły się w umówionym miejscu daleko na Atlantyku. Skroplona woda w paliwie musiała zostać usunięta za pomocą specjalnego systemu, zanim mogła zostać wykorzystana przez silniki łodzi latającej[2].
BV 138 wykazywał również dobre właściwości bojowe dzięki silnemu uzbrojeniu obronnemu. Jeden wielkokalibrowy karabin maszynowy MG 151 (od wersji B-1 działko 20 mm MG 151/20) w wieżyczce HDL 151 poruszanej hydraulicznie z przodu i dwoma 13 mm karabinami maszynowymi MG 131 z tyłu. Mógł zabrać 3 x 50 kg bomby, lub 2 x 150 kg bomby głębinowe (wersja B-1); 6 x 50 kg bomby lub 4 x 150 kg bomby głębinowe (wersja C-1)[2][3].
Przypisy edytuj
- ↑ Zbigniew Jankiewicz - Powstanie i upadek Luftwaffe. Kagero, Poznań, 1972, s. 278-279, język polski
- ↑ a b c Blohm und Voss Ha 138 'Der fliegende Holzschuh'. www.luftarchiv.de. [dostęp 2023-01-13].
- ↑ a b Blohm & Voss Bv 138 Seedrache (Fliegender Holzschuh). www.luftwaffe-zur-see.de. [dostęp 2023-01-13].
Bibliografia / Źródła edytuj
- https://www.webcitation.org/67xR7axFZ?url=http://home.swipnet.se/our_stuff/Planes/BV138.htm (ang.)
- http://www.feldgrau.com/bv138.htm (ang.)