Boa Vista (Wyspy Zielonego Przylądka)
Boa Vista (z port. "dobry widok") – wyspa należącą do archipelagu Wysp Zawietrznych, które wchodzą w skład Wysp Zielonego Przylądka. Wyspa znana jest z żółwi morskich i tradycyjnej muzyki, jak również z ultramaratonów oraz piaszczystych wydm i plaży.
 Krajobraz Boa Vista z Pico Santo António (z lewej) i Rocha Estância (z prawej) | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Akwen | |
| Archipelag | |
| Powierzchnia |
620 km² |
| Populacja • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Republiki Zielonego Przylądka  | |
 16°06′10″N 22°48′10″W/16,102778 -22,802778
| |
| |
Historia edytuj
Wyspa odkryta została prawdopodobnie przez António Noli w 1458 i nazwana pierwotnie São Cristovão, na cześć patrona żeglarzy genueńskich. Obywatel wenecki Alvise Da Mosto donosi natomiast w opracowanym w 1464 sprawozdaniu, jakoby to on wraz z Antoniotto Usodimare odkryli wyspę już w 1454. W 1498, podczas swojej trzeciej wyprawy, na wyspie zatrzymał się Krzysztof Kolumb. W XVII wieku rozwinęło się wydobycie soli. Założono wtedy miasto Sal Rei, główny ośrodek jej wydobycia. Do zakładania kopalń i ich eksploatacji sprowadzono afrykańskich niewolników. Po tym, jak w 1818 piraci napadli i zrównali z ziemią Sal Rei, na sąsiedniej wyspie Ilhéu de Sal Rei powstał uzbrojony w działa fort. Na początku XIX wieku przedsiębiorca górniczy Manoel Martins wybudował pierwszą w posiadłościach portugalskich linię kolejową dla transportu soli z kopalni do portu w Sal Rei. Z powodu napadów piratów oraz upadku wydobycia soli wyspa wkrótce straciła znaczenie gospodarcze. W 1843 rozpoczęła działalność angielsko-portugalska komisja ds. likwidacji niewolnictwa; w wyniku jej działalności w 1878 na wyspie zostało zniesione niewolnictwo. W XIX wieku wyspa znana była z eksportu oślich skór. Do niedawna zachowywała swój rolniczy charakter. Obecnie następuje coraz bardziej intensywny rozwój bazy turystycznej.
Geografia edytuj
Z powierzchnią 620 km² jest trzecią co do wielkości wyspą po Santiago (991 km²) i Santo Antão (779 km²). Leży 455 km na zachód od wybrzeży Afryki. Większość wyspy jest płaska. Najwyższy punkt wyspy Monte Estância ma 387 m n.p.m. Inne wyższe góry to Pico Santo António (379 m n.p.m.), Tope Vermelho (369 m n.p.m.) i Rocha Estância (354 m n.p.m.). Głównym miastem jest Sal Rei, port na północno-zachodniej stronie wyspy.
Boa Vista należy wraz z wyspami Sal i Maio do "wysp pustynnych". Jest jednocześnie najbardziej piaszczystą z nich wszystkich. Słynie ze swoich białych piasków i określana jest z tego powodu często "Saharą Wysp Zielonego Przylądka". Piaski te częściowo rzeczywiście nawiewane są na wyspę z Sahary, w większej części pochodzą z miejscowych skał wulkanicznych i rozdrobnionej rafy koralowej. Na wyspie znajduje się pustynia de Viana (Deserto de Viana).
Okoliczne wysepki obejmują Ilhéu de Sal Rei na zachodzie, wyposażoną w latarnię morską i Ilhéu do Baluate, która jest najdalej na wschód wysuniętym punktem Wysp Zielonego Przylądka. Z cypli wymienić można Ponta Antónia na północy.
Podział administracyjny edytuj
Cała wyspa stanowi jedną jednostkę samorządową Boa Vista.
| Jednostka samorządowa Boa Vista | |
| Mapa | |
|---|---|
 | |
| Statystyki | |
| Siedziba: | Sal Rei |
| Wyspa: | Boa Vista |
| Ludność: | 3 353 |
| Powierzchnia: | 620 km² |
| WWW: | Oficjalna strona gminy |
Gminy edytuj
Jednostka samorządowa zawiera dwie gminy:
Osady edytuj
- Baforeira
- Cabeço dos Tarrafes
- Curral Velho
- Estância de Baixo - mała osada na obrzeżach Deserto de Viana, doskonały punkt wypadowy do wędrówek po pustyni
- Fundo das Figueiras
- Gata
- João Barreiro
- João Galego
- Norte
- Povoação Velha - ok. 15 km na południe od Rabil, ma ok. 300 mieszkańców, najstarsza osada na wyspie, kościół Nossa Senhora da Conceição z 1828 r.
- Rabil - dawna stolica wyspy, ok. 800 mieszkańców, posiada najstarszy na Boa Vista kościół (Igreja São Roque) oraz szkołę garncarstwa (Escola de Olaria), w pobliżu port lotniczy Rabil
- Sal Rei - stolica wyspy, nieco ponad 2 000 mieszkańców, ośrodek turystyczny, port rybacki
- Santo Tirso
Ludność edytuj
Wyspa ma najmniejszą liczbę ludności spośród wszystkich zamieszkanych Wysp Zielonego Przylądka i najmniejszą gęstość zaludnienia w archipelagu. Spośród ok. 4 200 mieszkańców prawie połowa mieszka w Sal Rei (2 000). Inne większe miejscowości to Rabil (800) i Povoação Velha (300).
Gospodarka edytuj
Początkowo gospodarka wyspy opierała się na rolnictwie, ale pustynnienie doprowadziło do tego, że zbieranie soli stało się ważniejsze. Obecnie głównym przemysłem jest uprawa palm daktylowych, rybołówstwo i turystyka.
Atrakcje turystyczne edytuj
- na północ i północny wschód od wyspy w ciągu wieków uwięzło na mieliznach około setki statków. Najbardziej znanym z nich jest wrak hiszpańskiego frachtowca Cabo de Santa Maria leżący przy Costa de Boa Esperança, ok. 8 km od Sal Rei.
Znane osoby edytuj
- Aristides Pereira - pierwszy prezydent Republiki Zielonego Przylądka
- Germano Almeida - pisarz
Boa Vista w literaturze edytuj
- powieść historyczna "Pan wysp" (O Senhor das Ilhas, 1994) Marii Isabel Barreno o portugalskim kapitanie Manuelu Martinsie, którego statek w 1792 rozbił się na Boa Vista, oraz o życiu na Wyspach Zielonego Przylądka w pierwszej połowie XIX wieku.
Inne edytuj
Boa Vista ma szkołę podstawową (colegio), średnią i wyższą, kościoły, plaże, hotel, port i plac (praça).
Literatura edytuj
- Gilbert King: The fever at Boa Vista in 1845-6, unconnected with the visit of "Eclair" to that island, London 1852 [1]
- Anthony Ham, James Bainbridge, Jane Cornwall, Caroline Evans: West Africa, Lonely Planet Multi-Country Guide 2006, s. 249 i n.
- Annette Rieck: Kapverdische Inseln, Marco Polo Reiseführer mit Reise-Atlas, Ostfildern 2009.
- Thomas Spencer: The Encyclopedia Britannica, New York 1833, tom 5, s. 51-52 [2]