Boeing Bird of Prey
Boeing Bird of Prey – amerykański eksperymentalny samolot będący demonstratorem technologii stealth. Wyprodukowany przez firmę Boeing.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
samolot eksperymentalny |
| Konstrukcja |
kompozytowe włókna węglowe |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1996 |
| Liczba egz. |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 × silnik turbowentylatorowy Pratt & Whitney Canada JT15D-5C |
| Ciąg |
12,9 kN |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
7 m |
| Długość |
14,3 m |
| Wysokość |
2,8 m |
| Masa | |
| Startowa |
3350 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
482 km/h |
| Pułap |
6100 m |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| USA | |
Historia edytuj
Fakt istnienia samolotu został podany do publicznej wiadomości 18 października 2002 roku. Zdecydowano się na ten krok, ponieważ zastosowane w samolocie rozwiązania konstrukcyjne zastosowano już w innych dobrze znanych konstrukcjach (np. Boeing X-45). Bird of Prey został zbudowany w ośrodku Boeinga Phantom Works, początkowo pracę prowadziła firma McDonnell Douglas jednak po tym jak w 1997 roku stała się częścią Boeinga, to on kontynuował badania i testy. Program budowy samolotu o obniżonej skutecznej powierzchni odbicia radiolokacyjnego, na którym chciano przetestować przyjęte założenia konstrukcyjne rozpoczął się w 1992 roku. Jego efektem był Bird of Prey, którego oblotu dokonano w 1996 roku. Nazwa samolotu nawiązuje do nazwy klingońskiego statku kosmicznego z serialu Star Trek. Do roku 1999, kiedy zakończono program badań, samolot wykonał 38 lotów[1].
Konstrukcja edytuj
Samolot wykonano z włokien węglowych, w celu zmniejszenia kosztów produkcji w trakcie budowy samolotu użyto sprawdzonych, dostępnych części (między innymi bardzo szeroko stosowany silnik Pratt & Whitney Canada JT15D-5C). Całkowity koszt programu zamknął się w sumie 67 mln USD. Samolot posiada hydrauliczny system sterowania. Jest to konstrukcja jednomiejscowa, poddźwiękowa z płaskim, nośnym kadłubem i skrzydłami o bardzo dużym skosie, wygiętymi w kształcie litery „M”. Samolot posiada chowane, trójgoleniowe podwozie. Wlot powietrza do silnika znajduje się na grzbiecie kadłuba za kabiną pilota, taki wlot i kształt tunelu dolotowego powietrza do silnika osłania łopatki sprężarki silnika przed promieniowaniem radiolokacyjnym zmniejszając echo radarowe samolotu. Kształt kadłuba i wlot powietrza sprawdzony na Bird of Prey wykorzystany został później w konstrukcjach X-45 oraz X-47, bezzałogowych aparatach latających o obniżonej skutecznej powierzchni odbicia radiolokacyjnego. Zbudowano jeden egzemplarz, który po ujawnieniu go mediom został oddany do National Museum of the United States Air Force (Muzeum Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych) w bazie Wright-Patterson Air Force Base mieszczącej się obok Dayton w stanie Ohio.