USS Belleau Wood (CVL-24)

amerykański lotniskowiec (typu Independence)
(Przekierowano z Bois Belleau (R 97))

USS Belleau Wood (CVL-24) – amerykański lotniskowiec typu Independence. Jego nazwa pochodziła od miejsca bitwy z I wojny światowej.

USS Belleau Wood (CVL-24)
Ilustracja
USS Belleau Wood (CVL-24)
Historia
Położenie stępki

11 sierpnia 1941

Wodowanie

6 grudnia 1942

 US Navy
Nazwa

USS „New Haven” (do 31 marca 1942)
USS „Belleau Wood”

Wejście do służby

USN: 31 marca 1943

 Marine nationale
Nazwa

„Bois Belleau”

Wycofanie ze służby

USN: 13 stycznia 1947

Los okrętu

sprzedany na złom 21 listopada 1960

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

11 000 długich ton

Długość

189,74 m

Szerokość

33,27 m

Zanurzenie

7,9 m

Prędkość

31,6 węzła

Uzbrojenie
26 × Bofors 40 mm
Wyposażenie lotnicze
nominalnie: 24 myśliwce
9 bombowców torpedowych
Załoga

1569 ludzi

Stępkę okrętu położono 11 sierpnia 1941 jako lekkiego krążownika „New Haven” (CL-76) typu Cleveland, jednak później podjęto decyzję o ukończeniu go jako lekki lotniskowiec. Przeklasyfikowano go na CV-24 16 lutego 1942 i przemianowano na „Belleau Wood” 31 marca 1942. Zwodowano go 6 grudnia 1942 w stoczni New York Shipbuilding, matką chrzestną była pani Holcomb (żona komendanta marines generała Holcomba). Jednostka weszła do służby w US Navy 31 marca 1943, jej pierwszym dowódcą był Captain A. M. Pride. 15 lipca 1943 został przeklasyfikowany na CVL-24.

Okręt był w służbie w czasie II wojny światowej. Uszkodzony przez kamikaze. Na pokładzie lotniskowca stacjonował dywizjon VF-31. 15 sierpnia 1945 roku o godzinie 14:00, patrol dwunastu samolotów Grumman F6F Hellcat z tego dywizjonu przechwycił pojedynczego Yokosuka D4Y Suisei. Japońska maszyna została zestrzelona przez Clarence`a "Billa" A. Moore`a i był to ostatni samolot państw Osi zestrzelony podczas II wojny światowej[1].

5 września 1953 przekazany Francji, gdzie służył jako „Bois Belleau”. Brał udział w I wojnie indochińskiej.

Okręt został zwrócony Stanom Zjednoczonym we wrześniu 1960, skreślony z listy jednostek floty 1 października 1960 i zezłomowany.

Przypisy

edytuj
  1. Szymon Tetera, Ostatnie walki powietrzne II wojny światowej, „Lotnictwo”, nr 9 (2015), s. 90–98, ISSN 1732-5323

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj