Bolesław Koperski
Bolesław Koperski (ur. 17 sierpnia 1921 w Łodzi, zm. 26 kwietnia 1991[1][2]) – polski robotnik, komunistyczny działacz partyjny i dyplomata, poseł na Sejm PRL VI, VII i VIII kadencji.
| Data i miejsce urodzenia |
17 sierpnia 1921 |
|---|---|
| Data śmierci |
26 kwietnia 1991 |
| Szef Polskiej Misji Wojskowej w Niemczech | |
| Okres |
od 1965 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador PRL w Rumunii | |
| Okres |
od 22 stycznia 1981 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Poseł na Sejm PRL VI, VII i VII kadencji | |
| Okres |
od 1972 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys edytuj
Syn Jana i Józefy. W okresie II wojny światowej był robotnikiem w Zakładach Włókienniczych „Scheibler i Grohman” w Łodzi (1941–1942), następnie przebywał na robotach przymusowych w Niemczech (1942–1945). Po wojnie powrócił do pracy w zakładach, ówcześnie pod nazwą Państwowych Zakładów Przemysłu Bawełnianego nr 1 w Łodzi (1945–1948). W 1945 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, w której był II sekretarzem Komitetu Zakładowego. W 1948 wraz z PPR przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pełnił też funkcję przewodniczącego koła Związku Walki Młodych w Łodzi, pracownika Zarządu Łódzkiego Związku Młodzieży Polskiej (1948–1950) i Zarządu Głównego ZMP w Warszawie (1950–1952), skąd skierowano go jako słuchacza do Szkoły Partyjnej przy KC PZPR w Warszawie (1952–1954). Po jej ukończeniu pełnił obowiązki starszego inspektora Wydziału Organizacyjnego Komitetu Centralnego PZPR (1954–1955), powierzono mu funkcję I sekretarza Komitetu Zakładowego Ministerstwa Spraw Zagranicznych (1955–1959), wicedyrektora Departamentu Kadr MSZ (1959–1965), radcy ambasady PRL w Berlinie (1965), szefa Misji Wojskowej PRL w Berlinie (1965–1971), I sekretarza KW PZPR w Łodzi (1971–1980) i ambasadora w Rumunii (1981–1983). Ukończył Szkołę Główną Służby Zagranicznej. Był też członkiem KC PZPR (1971–1981), oraz posłem na Sejm PRL VI, VII i VIII kadencji (1972–1981).
Odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim (1954)[3] i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Brązowym Krzyżem Zasługi (1946)[4] oraz Medalem 30-lecia Polski Ludowej (1974)[5].
Był ostatnią osobą pochowaną w alei zasłużonych cmentarza Zarzew w Łodzi (w kwietniu 1991, kwatera VII/1/3)[6].
Zobacz też edytuj
- Łódzkie strajki lutowe 1971 roku
- Pomnik Władysława Stanisława Reymonta w Łodzi (Bolesław Koperski był przewodniczącym komitetu honorowego)
Przypisy edytuj
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Łodzi.
- ↑ Antoni Dudek, Aleksander Kochański, Krzysztof Persak, Centrum władzy: protokoły posiedzeń kierownictwa PZPR: wybór z lat 1949–1970, Instytut Studiów Politycznych PAN, 2000, s. 373
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1453
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 72, poz. 485
- ↑ Medale 30-lecia dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1974, s. 1
- ↑ Bogdan Dmochowski, Ci z Alei Zasłużonych. Towarzysze za kaplicą, świętej pamięci przy rondzie, expressilustrowany.pl, 2 listopada 2014