Bolesław Olszewski

Bolesław Bronisław Olszewski (ur. 27 marca 1889 w Rypinie, zm. 25 lipca 1957 w Łebie) – polski farmaceuta, profesor Wydziału Farmaceutycznego Uniwersytetu Warszawskiego.

Bolesław Olszewski

Data i miejsce urodzenia	27 marca 1889 Rypin
Data i miejsce śmierci	25 lipca 1957 Łeba
profesor nauk medycznych
Specjalność: farmacja
Alma Mater	Uniwersytet w Dorpacie
Doktorat	1931
Habilitacja	1934
Profesura	1946
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet WarszawskiAkademia Medyczna w Warszawie
Odznaczenia

Grób Bolesława Olszewskiego na cmentarzu Powązkowskim

Życiorys

Po ukończeniu gimnazjum w Płocku i po maturze praktykował w aptece we Włocławku, potem podjął studia prawnicze oraz farmaceutyczne w Dorpacie, które ukończył w 1914. Zaraz potem, do roku 1915, przeszedł w Moskwie kurs biologiczno-chemiczny Blumentala, dzięki któremu uzyskał prawo wykonywania analiz fizjologicznych. W latach 1915-1919 odbył praktykę farmaceutyczną w Kazaniu na stanowisku farmaceuty, kierownika apteki i hurtowni aptecznej, wreszcie jako administrator aptek. Od 1919 do 1920 w Orszy był kierownikiem laboratorium i współdziałał przy opracowywaniu programu studiów dla farmaceutów w Rosji porewolucyjnej.

W 1920 przyjechał do Warszawy, gdzie został starszym asystentem Zakładu Chemii Farmaceutycznej i Toksykologicznej. Magisterium uzyskał tam w 1924, a stanowisko adiunkta objął w roku następnym. W kolejnych latach zajmował się pracą dydaktyczną i naukową, w 1931 ukoronowaną pracą doktorską pt. "Badania nad rozróżnianiem olejów roślinnych za pomocą rozpuszczalności ich w mieszaninach acetonu i alkoholu metylowego". Do roku 1934 przebywał we Francji i Belgii na stypendium Funduszu Kultury Narodowej. W 1934 uzyskał habilitację w dziedzinie chemii toksykologicznej i sądowej. Od 1937 kierował Zakładem Farmacji Stosowanej UW, a w czasie wojny wykładał farmację na tajnych kompletach tej uczelni.

Po wojnie wziął czynny udział w odbudowie macierzystego wydziału; został profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu, w 1946 powierzono mu funkcję dziekana na Uniwersytecie, a później na Akademii Medycznej w Warszawie. Jego imię nosi jedna z sal w budynku WUM przy ul. Banacha.

Był żonaty z Wandą z Zaleskich; mieli syna Stanisława, który zginął w 1944 podczas powstania warszawskiego.

Odznaczony był Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Pochowany jest na cmentarzu Powązkowskim, kwatera 338-V-4.

Bibliografia

• Polski Słownik Biograficzny, tom XXIV, z. 1