Bolesław Tatarkiewicz
Bolesław Tatarkiewicz (ur. 10 października 1910 w Aleksandrowie Kujawskim, zm. 23 lutego 1992 w Łodzi)[1] – polski architekt i urbanista, wykładowca.
| Data i miejsce urodzenia |
10 października 1910 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 lutego 1992 |
| Narodowość |
polska |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Ukończył w 1936 roku Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej[1]. W okresie przedwojennym brał udział w konkursach[1]:
- 1936 - III nagroda wraz z Stefanem Jasieńskim w konkursie na projekt szkicowy rozbudowy gmachu Centrali PKO w Warszawie,
- 1937 - nagroda dodatkowa równorzędna z Stefanem Jasieńskim w konkursie na gmach Biblioteki Publicznej im. J. Piłsudskiego w Łodzi,
- 1938 - V nagroda wraz z Stefanem Jasieńskim w konkursie na szkicowy projekt Domu Polonii Zagranicznej im. marszałka J. Piłsudskiego w Warszawie.
Pracował między innymi w Wydziale Budownictwa Zarządu Miejskiego w Zgierzu (lata 1942-1945), Regionalnej Dyrekcji Planowania Przestrzennego w Łodzi (od 1945 roku)[1]. Pracował naukowo na Politechnice Łódzkiej w Katedrze Budownictwa Ogólnego. Wykładał również na Państwowej Wyższej Szkole Plastycznej w Łodzi. Pełnił także funkcję kierownika pracowni w biurze Miastoprojekt w Łodzi[1]. Wraz z Czesławem Kaźmierskim zaprojektował osiedle Dąbrowa w Łodzi[1] (1960-1975). Był członkiem Stowarzyszenie Architektów Polskich.
Jego bratem był Świętosław Tatarkiewicz - architekt i urbanista[1].