Bolin (biał. Болін; ros. Болин) – nieistniejąca[1] obecnie wieś i majątek na Białorusi, w rejonie kranopolskim obwodu mohylewskiego, około 17 km na południowy zachód od Krasnopola.

Bolin
Болін
Państwo

 Białoruś

Obwód

 mohylewski

Rejon

krasnopolski

Położenie na mapie obwodu mohylewskiego
Mapa konturowa obwodu mohylewskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Bolin”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po prawej znajduje się punkt z opisem „Bolin”
Ziemia53°13′39,1″N 31°12′24,7″E/53,227528 31,206861

Historia edytuj

Po I rozbiorze Polski w 1772 roku dobra te, wcześniej należące do Rzeczypospolitej, znalazły się na terenie Imperium Rosyjskiego. Wchodziły w skład rozległego klucza Hory należącego do rodziny Makowieckich herbu Pomian, w znacznej części okrajanego w wyniku konfiskat po powstaniach. Nieskonfiskowany Bolin stał się w 1858[2][3] roku częścią wiana, jakie Leontyna Makowiecka (1830–1902), córka Stanisława, wniosła do majątku Jakuba Rakusa-Suszczewskiego (1815–1865). Spadkobiercą Bolina był ich syn Stanisław (1856–1932), sędzia pokoju, ostatni właściciel Bolina.

Od 1917 roku Bolin znalazł się w ZSRR. Wieś istniała jeszcze na radzieckiej mapie z 1933 roku, na której zaznaczono istnienie tu kołchozu[4]. Obecnie w tym miejscu nie ma żadnych zabudowań.

Dawny dwór edytuj

Przed ślubem ostatniego właściciela Bolina, Stanisława, istniał tu jedynie skromny dworek. Stanisław wybudował w 1880 roku, obok starego dworku, znacznie obszerniejszy, nowy dom. Był to parterowy dwór początkowo zaprojektowany na planie prostokąta, jednak w latach 1903–1905 jego wschodnia część została znacznie rozbudowana, przez co budynek stracił symetrię. Od (południowej) strony podjazdu znajdował się ganek, z balkonem i trójkątnym szczytem, które były podtrzymywane przez dwie pary kolumn. Od strony ogrodu symetrycznie do ganku mieściła się weranda.

We wnętrzu znajdowało się około 20 pokoi w układzie dwutraktowym. Pośrodku była wielka sień i duży salon od strony ogrodu. W nowej części znajdowała się również duża jadalnia. Pokoje były opalane piecami kaflowymi. W salonie stały dwa fortepiany.

Po zachodniej stronie wielkiego dziedzińca podjazdowego stała oficyna pochodząca z początku XIX wieku. Wokół dworu był ogród spacerowy[3].

Dwór został najprawdopodobniej zniszczony po rewolucji październikowej.

Majątek w Bolinie jest opisany w 1. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[3].

Przypisy edytuj

Zobacz też edytuj