Boselaphini
plemię ssaków
Boselaphini – plemię ssaków z podrodziny bawołów (Bovinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
| Boselaphini | |||||
| Knottnerus-Meyer, 1907 | |||||
_male.jpg) Przedstawiciel plemienia – samiec nilgau indyjskiego (Boselaphus tragocamelus) | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Podtyp | |||||
| Gromada | |||||
| Podgromada | |||||
| Rząd | |||||
| Podrząd | |||||
| Infrarząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Podrodzina | |||||
| Plemię |
Boselaphini | ||||
| Typ nomenklatoryczny | |||||
|
Boselaphus de Blainville, 1816 | |||||
| |||||
| Rodzaje | |||||
| |||||
Zasięg występowania edytuj
Plemię obejmuje gatunki występujące w stanie dzikim w południowej Azji (Pakistan, Indie i Nepal)[8][9].
Morfologia edytuj
Długość ciała 90–210 cm, długość ogona 10–53 cm, wysokość w kłębie 55–140 cm; długość rogów 15–24 cm; masa ciała 15–288 kg[9].
Podział systematyczny edytuj
Do plemienia należą następujące występujące współcześnie rodzaje[10][8][11]:
- Boselaphus de Blainville, 1816 – nilgau – jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem jest Boselaphus tragocamelus (Pallas, 1766) – nilgau indyjski
- Tetracerus Leach, 1825 – czykara – jedynym przedstawicielem jest Tetracerus quadricornis (de Blainville, 1816) – czykara dekańska
Opisano również rodzaje wymarłe:
- Austroportax Kretzoi, 1941[12] – jedynym przedstawicielem był Austroportax latifrons (Sickenberg, 1929)
- Duboisia Stremme, 1911[13]
- Elachistoceras H. Thomas, 1977[14] – jedynym przedstawicielem był Elachistoceras khauristanense H. Thomas, 1977
- Eotragus Pilgrim, 1939[15]
- Helicoportax Pilgrim, 1937[16]
- Kipsigicerus H. Thomas, 1984[17] – jedynym przedstawicielem był Kipsigicerus labidotus (Gentry, 1970)
- Miotragocerus Stromer, 1928[18]
- Pachyportax Pilgrim, 1937[19]
- Pliodorcas Kretzoi, 1975[20] – jedynym przedstawicielem był Pliodorcas splendens Kretzoi, 1975
- Plioportax Korotkevich, 1975[21] – jedynym przedstawicielem był Plioportax ucrainica Korotkevich, 1975
- Protragocerus Depéret, 1887[22]
- Ruticeros Pilgrim, 1939[23]
- Selenoportax Pilgrim, 1937[24]
- Sivaceros Pilgrim, 1937[25]
- Sivaportax Pilgrim, 1939[26] – jedynym przedstawicielem był Sivaportax dolabella Pilgrim, 1939
- Sivoreas Pilgrim, 1939[27]
- Strepsiportax Pilgrim, 1939[28] – jedynym przedstawicielem był Strepsiportax gluten Pilgrim, 1937
- Tragoportax Pilgrim, 1939[29]
Uwagi edytuj
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Tetraceros Brookes, 1828 (= Tetracerus É. Geoffroy Saint-Hilaire & F. Cuvier, 1824).
- ↑ Pisownia oryginalna, takson zdefiniowany jako podrodzina w obrębie Bovidae.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Tragocerus Gaudry, 1861 (= Tragoportax Pilgrim, 1937).
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Helicoportax Pilgrim, 1937.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Strepsiportax Pilgrim, 1937
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Tetracerus Hardwicke, 1825 (= Tetracerus É. Geoffroy Saint-Hilaire & F. Cuvier, 1824).
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Eotragus Pilgrim, 1939.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Tragoportax Pilgrim, 1937.
Przypisy edytuj
- ↑ J. Brookes: A catalogue of the Anatomical and Zoological Museum of Joshua Brookes. Cz. 16. London: Richard Taylor, 1828, s. 64. (ang.).
- ↑ a b T. Knottnerus-Meyer. Über das Tränenbein der Huftiere. Vergleichend-anatomischer Beitrag zur Systematik der rezenten Ungulata. „Archiv für Naturgeschichte”. 73 (1), s. 116, 1907. (niem.).
- ↑ W.K. Gregory & J.K. Mosenthal: Outline classification of the Mammalia recent and extinct. W: H.F. Osborn: The Age of Mammals in Europe, Asia and North America. New York: The Macmillan Company, 1910, s. 553. (ang.).
- ↑ a b c d e Pilgrim 1939 ↓, s. 23.
- ↑ G.G. Simpson. The principles of classification and a classification of mammals. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 85, s. 158, 1945. (ang.).
- ↑ J. Viret: Artiodactyla. W: Traite de Paleontologie. T. 6. Cz. 1. Paris: Masson et Cie, 1961, s. 1044. (fr.).
- ↑ F. Bibi, M. Bukhsianidze, A.W. Gentry, D. Geraads, D.S. Kostopoulos & E.S. Vrba. The fossil record and evolution of Bovidae: state of the field. „Palaeontologia Electronica”. 12 (3), s. 4, 2009. (ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 326. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b C. Groves, D. Leslie, B. Huffman, R. Valdez, K. Habibi, P. Weinberg, J. Burton, P. Jarman & W. Robichaud: Family Cervidae (Deer). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 591–593. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-11-30]. (ang.).
- ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 180, 181. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ M. Kretzoi. Szarmatakori antilop sopronból. „Földtani Közlöny”. 71 (7–12), s. 266, 1941. (węg.).
- ↑ H. Stremme: Die Säugetiere mit Ausnahme der Proboscidier. W: L. Selenka & M. Blanckenhorn (redaktorzy): Die Pithecanthropus-Schichten auf Java. Geologische und paläontologische Ergebnisse der Trinil-Expedition (1907 und 1908), ausgeführt mit Unterstützung der Akademischen Jubiläumsstiftung der Stadt Berlin und der Königlich bayerischen Akademi der Wissenschaften. Leipzig: Wilhelm Engelmann, 1911, s. 115. (niem.).
- ↑ H. Thomas. Un nouveau Bovide dans les couches a Hominoidea du Nagri (Siwaliks moyens, Miocene superieur), Plateau du Potwar, Pakistan; Elachistoceras khauristanensis gen. et sp. nov. (Bovidae, Artiodactyla, Mammalia). „Bulletin de la Société Géologique de France”. 7 série. XIX (2), s. 376, 1977. DOI: 10.2113/gssgfbull.S7-XIX.2.375. (fr.).
- ↑ Pilgrim 1939 ↓, s. 137.
- ↑ Pilgrim 1937 ↓, s. 746.
- ↑ H. Thomas. Les bovides ante-Hipparions des Siwaliks Inferieurs (Plateau du Potwar, Pakistan). „Mémoires de la Société Géologique de France”. Nouvelle série. 145, s. 46, 1984. (fr.).
- ↑ E. Stromer. Wirbeltiere im obermiocänen Flinz Münchens. „Abhandlungen der Bayerischen Akademie der Wissenschaften”. 32 (1), s. 36, 1928. (niem.).
- ↑ Pilgrim 1937 ↓, s. 766.
- ↑ M. Kretzoi. Fontosabb szórványleletek a Máfi gerinces gyűjteményében. „Magyar Állami Földtani Intézet Jelentése”. 1974, s. 401, 1975. (węg.).
- ↑ Е.Л. Короткевич. Новый род полорогих из среднего плиоцена Восточной Европы. „Вестник зоологии”. 1975 (5), s. 22, 1975. (ros.).
- ↑ Ch.J.J. Depéret. Sur la faune de Vertébrés miocènes de la Grive-Saint-Alban (Isère). „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. 104, s. 381, 1887. (fr.).
- ↑ Pilgrim 1939 ↓, s. 240.
- ↑ Pilgrim 1937 ↓, s. 737.
- ↑ Pilgrim 1937 ↓, s. 792.
- ↑ Pilgrim 1939 ↓, s. 163.
- ↑ Pilgrim 1939 ↓, s. 130.
- ↑ Pilgrim 1939 ↓, s. 756.
- ↑ Pilgrim 1939 ↓, s. 770.
Bibliografia edytuj
- G.E. Pilgrim. The fossil Bovidae of India. „Memoirs of the Geological Survey of India, Palaeontologia Indica”. 26, s. 1–356, 1939. (ang.).
- G.E. Pilgrim. Siwalik antelopes and oxen in the American Museum of Natural History. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 72 (7), s. 729–874, 1937. (ang.).
Identyfikatory zewnętrzne: