Britta Wuttke
Britta Wuttke (ur. 30 marca 1940 w Międzyzdrojach (niektóre źródła podają Świnoujście)[1]) – polska i niemiecka lekarka, tłumaczka i animatorka kultury.
Życiorys edytuj
W 1945 jej rodzina opuściła Wolin, uciekając przed Armią Czerwoną, i zamieszkała w Meklemburgii. Po zakończeniu wojny jej matka zdecydowała się wrócić do Międzyzdrojów, gdzie rodzina uporządkowała dom rodzinny, w którym później otworzono pensjonat Concordia[2]. Uzyskały status autochtonów i nie zostały wysiedlone do Niemiec[2].
Britta Wuttke uczęszczała do szkoły podstawowej w Międzyzdrojach i liceum w Świnoujściu, a następnie studiowała medycynę na Pomorskiej Akademii Medycznej. Po studiach zaczęła pracę naukową (neuropatologia), była na praktykach w Szwajcarii i NRD. Praca naukowa nie podobała jej się i wróciła do Międzyzdrojów, gdzie pracowała jako lekarka w szpitalu w Świnoujściu i w domu dziecka w Międzyzdrojach[2].
Jesienią 1981 wyjechała do Berlina Zachodniego na leczenie i rehabilitację. Poznała wtedy swojego przyszłego męża, Lothara. W lutym 1982 jej dom rodzinny w Międzyzdrojach spłonął. W połączeniu z sytuacją w Polsce po wprowadzeniu stanu wojennego, Britta Wuttke zdecydowała się pozostać w Niemczech[2]. Mieszkając w Berlinie Zachodnim, czynnie wspierała polskich opozycjonistów, współorganizowała dostawy lekarstw i pomocy materialnej dla Międzyzdrojów. Często odwiedzała międzyzdrojski dom dziecka[2].
W Niemczech zajmowała się akupunkturą i medycyną chińską[3].
Działalność kulturalna edytuj
W 1975 roku wydała powieść Homunculus z tryptyku, która w 1976 roku została nagrodzona drugą nagrodą na Szczecińskim Konkursie Literackim. Powieść z elementami autobiograficznymi była kilkakrotnie wznawiana i stała się podstawą monodramu Portret z ram wyjęty Ewy Wawrzoń[1]. Publikowała opowiadania w „Szpilkach”, „Głosie Wielkopolskim” i w „Życiu Literackim”. Opowiadanie „Opowiedział śledzik sowie”, które miało się ukazać w kwartalniku „Morze i Ziemia”, nie ukazało się, ocenzurowane w stanie wojennym. Próbne wydruki zostały zniszczone, dopiero w XXI wieku odnaleziono jeden komplet w archiwum Centrum Dialogu „Przełomy” w Szczecinie[1].
Prace malarskie Britty Wuttke były wystawiane w Zamku Książąt Pomorskich[1].
O jej życiu opowiadają filmy dokumentalne Złodroże. Britta Wuttke[4] oraz Sploty jednego warkocza[5].
Nagrody edytuj
- II nagroda w konkursie Urzędu Wojewódzkiego w Szczecinie za powieść Homunculus z tryptyku (1976)
- Nagroda Artystyczna Młodych „Głosu Szczecińskiego” (1977)
- nagroda „Spojrzeń” za najlepszy debiut literacki (powieść Homunculus z tryptyku) (1978)
- nagroda specjalna „Głosu Szczecińskiego - Spojrzenia” za reportaż Opowiedział śledzik sowie (1981)
W 2010 Britta Wuttke została uhonorowana tytułem Honorowego Obywatela Międzyzdrojów[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Andrzej Androchowicz, Britta Wuttke – Encyklopedia Pomorza Zachodniego - pomeranica.pl [online], encyklopedia.szczecin.pl [dostęp 2021-12-31].
- ↑ a b c d e Piotr Oleksy: Wyspy odzyskane. Wolin i nieznany archipelag. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2021, s. 20-54. ISBN 978-83-8191-279-2.
- ↑ Britta Wuttke [online], Instytut Tradycyjnej Medycyny Chińskiej i Medycyny Integracyjnej [dostęp 2021-12-31] (pol.).
- ↑ Złodroże. Britta Wuttke [online], FilmPolski [dostęp 2021-12-31] (pol.).
- ↑ Sploty jednego warkocza. [dostęp 2023-12-29].