Bronisław Sroka (radiotelegrafista)
Bronisław Sroka (ur. 18 sierpnia 1896 w Brzezinach w obecnym woj. łódzkim, zm. 12 listopada 1920 w Warszawie) – oficer, radiotelegrafista, inżynier elektryk; syn Wilhelma Wrócisława Sroki i Ireny z Czarnockich, brat Stanisława Sroki[1].
 Por. Bronisław Sroka, 1920 r. | |
 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 sierpnia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 listopada 1920 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
od 1914 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Stanowiska |
dowódca Oddziału Radiotelegraficznego, dowódca Centralnej Stacji Radiotelegrafii na Cytadeli w Warszawie, starszy referent radiotelegrafii w Sekcji Wojsk Łączności Ministerstwa Spraw Wojskowych |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, bitwa pod Bobrujskiem |
Studiował w Szkole Inżynieryjnej Wojskowej w Petersburgu i w Akademii Elektrotechnicznej w Paryżu. Po wybuchu I wojny światowej znalazł się w szeregach I Korpusu Polskiego pod dowództwem gen. Dowbora-Muśnickiego. W 1918 roku w Bobrujsku dowodził Oddziałem Radiotelegraficznym wchodzącym w skład I Pułku Inżynieryjnego im. T. Kościuszki. Po likwidacji I Korpusu został dowódcą Centralnej Stacji Radiotelegrafii na Cytadeli w Warszawie. Nocą z 18 na 19 listopada 1918 roku wysłał do Francji i Stanów Zjednoczonych depesze notyfikujące powstanie niezależnego państwa polskiego.
W 1919 roku został szefem radiotelegrafii frontu południowo-zachodniego, przyczyniając się do złamania szyfrów radiowych Armii Czerwonej. Po wojnie pracował jako starszy referent radiotelegrafii w Sekcji Wojsk Łączności Ministerstwa Spraw Wojskowych. Z dniem 1 kwietnia 1920 roku został awansowany do stopnia porucznika, awans podpisał Minister Spraw Wojskowych gen.-por. Sosnkowski[2].
Zmarł tragicznie w wyniku wypadku tramwajowego. Pochowany na Powązkach w Warszawie wraz z ojcem (kw. 168)[3][4].
Przypisy edytuj
- ↑ Akt urodzenia Bronisława Sroki, parafia ewangelicko-augsburska w Warszawie, 1900 r., nr 33 http://metryki.genealodzy.pl/metryka.php?ar=1&zs=0181d&sy=1900&kt=1&plik=031-034.jpg#zoom=1&x=488&y=393.
- ↑ "Dziennik Personalny 1921" nr 5, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1921.
- ↑ "Kurier Warszawski", 1920, nr 313 (wypadki tramwajowe).
- ↑ "Kurier Warszawski", 1920, nr 315-318 (nekrologi).
Bibliografia edytuj
- Lista strat Wojska Polskiego, polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
- Grzegorz Nowik: Zanim złamano Enigmę: Polski radiowywiad podczas wojny z bolszewicką Rosją 1918-1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 2004. ISBN 83-7399-099-2.