Brookit

Brookit
	Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy	brukit
Skład chemiczny	dwutlenek tytanu (TiO2)
Twardość w skali Mohsa	5,5–6,0
Przełam	muszlowy
Łupliwość	niewyraźna
Pokrój kryształu	cienkotabliczkowy, słupkowy
Układ krystalograficzny	rombowy
Właściwości mechaniczne	kruchy
Gęstość minerału	4,1 g/cm³
	Właściwości optyczne
Barwa	żółtobrunatny, czerwonobrunatny do czarnego (arkansyt)
Rysa	bezbarwna
Połysk	diamentowy
Inne	przezroczysty, silny pleochroizm
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Ten artykuł od 2013-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Brookit (brukit) – minerał z gromady tlenków^[1].

Nazwa pochodzi od nazwiska angielskiego mineraloga i krystalografa Henry’ego Jamesa Brooke’a (1771-1857)^[1].

Charakterystyka

Właściwości

Tworzy kryształy tabliczkowe i kolumnowe^[2] i słupkowe. Występuje w postaci tabliczkowych kryształów, na ścianach których widać wyraźne prążkowanie.

Często przyjmuje postać pseudoheksagonalną (podwójnej pseudoheksagonalnej piramidy). Jest jedną z trzech odmian polimorficznych dwutlenku tytanu – pozostałe odmiany to: rutyl i anataz. Jest kruchy, przezroczysty, wykazuje silny pleochroizm o barwach od żółto-, przez czerwoną, do złocistobrunatnej.

Występowanie

Występuje w żyłach hydrotermalnych, skałach metamorficznych: gnejsach, łupkach i skałach wulkanicznych^[1]. Powstaje też jako produkt rozkładu innych minerałów zawierających tytan. Niekiedy tworzy koncentracje w skałach okruchowych: piaskach i żwirach.

Miejsca występowania:

Na świecie: Szwajcaria (Amsteg), Austria (Prägraten), Rosja (Miass), USA (Magnet Cove), Wielka Brytania (Tremadoc)^[1], Brazylia.

W Polsce: znajdowany jest w Sudetach (w okolicach Jeleniej Góry i Kowar).

Zastosowanie

ma znaczenie naukowe i kolekcjonerskie,
okazjonalnie stosowany jako kamień ozdobny w jubilerstwie. Przezroczyste brukity są bardzo rzadkie i najbardziej poszukiwane,
w niektórych złożach minerał występuje w ilościach opłacalnych do eksploatacji i wówczas jest używany do pozyskiwania tytanu.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Medenbach i Sussieck-Fornefeld 1996 ↓, s. 118.
↑ ^a ^b ^c ^d Medenbach i Sussieck-Fornefeld 1996 ↓, s. 279.

Bibliografia

Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld: Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1996, seria: Leksykon Przyrodniczy. ISBN 83-7129-194-9.

Linki zewnętrzne

brukit w serwisie Webmineral.com (ang.)
brukit na stronie Mindat.org (ang.)

[CITEREFMedenbachSussieck-Fornefeld1996118-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Medenbach i Sussieck-Fornefeld 1996 ↓, s. 118.

[CITEREFMedenbachSussieck-Fornefeld1996279-2] Medenbach i Sussieck-Fornefeld 1996 ↓, s. 279.

[1]

[2]