Brytanik (Tiberius Claudius Caesar Drusus Germanicus Britannicus; ur. 12 lutego 41 n.e., zm. 11 lutego 55 n.e.) – syn cesarza rzymskiego Klaudiusza i Messaliny. Jego pierwotne imię Germanik zamieniono na Brytanik dla uczczenia podboju Brytanii przez ojca w 43 n.e.

Brytanik
Tiberius Claudius Caesar Drusus Germanicus Britannicus
Ilustracja
Rzeźba przedstawiająca Messalinę z synem Brytanikiem
Dynastia

julijsko-klaudyjska

Data urodzenia

12 lutego 41 n.e.

Data śmierci

11 lutego 55 n.e.

Ojciec

Klaudiusz

Matka

Messalina

Jako jedyny żyjący syn cesarza był głównym kandydatem do majątku i tytułów ojca. Jego pozycji nie zachwiała nawet otwarta zdrada jego matki Messaliny i jej skazanie na śmierć w 48 n.e. Dopiero kolejny ślub Klaudiusza z własną bratanicą Agrypiną i adopcja w roku 50 jej syna z poprzedniego małżeństwa – Nerona – osłabiły prawa rodzonego syna do dziedzictwa ojca, bowiem Neron był starszy od Brytanika o 4 lata. Pozycję Nerona wzmocnił również zaaranżowany przez jego matkę ślub ze starszą siostrą Brytanika – Oktawią – jaki odbył się trzy lata później. Ambicje Agrypiny, która zdobyła duży wpływ na rządy, kazały jej wkrótce usunąć zarówno Klaudiusza jak i Brytanika z drogi do pełnej władzy, jaką miała nadzieję sprawować u boku swego syna Nerona. Obawiając się, że Klaudiusz może zmienić swój testament i ustanowić Brytanika jedynym spadkobiercą, otruła męża 13 października 54. Po śmierci starego cesarza wszelkie tytuły i prawa do majątku otrzymać mieli formalnie na równi Neron jak i Brytanik. Jednak senat rzymski, uznając argumentację na temat młodego wieku Brytanika, przyznał wszelkie tytuły i związaną z nimi władzę tylko Neronowi. Rodzony syn Klaudiusza miał je otrzymać dopiero po osiągnięciu pełnoletniości. Nigdy do tego nie doszło – Brytanik został z rozkazu Nerona otruty podczas uczty na oczach wszystkich biesiadników przez trucicielkę Lukustę na dzień przed czternastymi urodzinami, gdy miał włożyć togę męską[1]. Został pochowany w Mauzoleum Augusta.

Wywód przodków:

4. Druzus Starszy      
    2. Klaudiusz
5. Antonia Młodsza        
      1. Brytanik
6. Marek Waleriusz Messala Barbatus    
    3. Messalina    
7. Domicja Lepida      
 

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Aleksander Krawczuk, Poczet cesarzy rzymskich, Warszawa: Wydawnictwo ISKRY, 2001, s. 73, ISBN 83-207-1489-3, OCLC 749593191.