Brzeście (powiat pińczowski)

wieś w województwie świętokrzyskim, powiecie pińczowskim

Brześciewieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Pińczów[5], u podnóża Garbu Pińczowskiego, w pobliżu Pińczowa i Buska Zdroju, nad rzeką Nidą.

Brzeście
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

pińczowski

Gmina

Pińczów

Liczba ludności (2019)

596[2]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

28-400[3]

Tablice rejestracyjne

TPI

SIMC

0262734[4]

Położenie na mapie gminy Pińczów
Mapa konturowa gminy Pińczów, u góry znajduje się punkt z opisem „Brzeście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Brzeście”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Brzeście”
Położenie na mapie powiatu pińczowskiego
Mapa konturowa powiatu pińczowskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Brzeście”
Ziemia50°32′46″N 20°32′30″E/50,546111 20,541667[1]
Integralne części wsi Brzeście[6][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0262740 Kolonie część wsi
0262757 Miasteczko część wsi
0262763 Ulica Ptasia część wsi
0262770 Zaborcze przysiółek

W Brześciu działa klub sportowy LZS Brzeście założony w 1999.

Historia edytuj

Wieś istniała już w średniowieczu, jest wzmianka w dokumencie z 1385, kiedy nazywała się Brzeszcze (brzost to gatunek wiązu, brzeście to zbiorowisko brzostów – las wiązowy).

Jan Długosz wymieniał ją jako stale należącą do parafii w Pińczowie. Wspominają o niej źródła klasztoru paulinów, dotyczące sypania kopców granicznych pomiędzy Skowronnem a Brześciami, które w 1469 należały do Andrzeja Oleśnickiego. Przez kolejne wieki miejscowość ta wchodziła w skład majątków dziedziców Pińczowa.

W 1827 gościła w tutejszym dworze pisarka Klementyna z Tańskich Hoffmanowa. Przez dwa dni pobytu oglądała okolicę, a potem napisała o tym reportaż. We wsi stało wtedy 27 domów, a ludność liczyła 267 osób.

Po powstaniu listopadowym dobra ziemskie Brzeście będące własnością Jana Olrycha Szanieckiego zostały skonfiskowane za jego udział w powstaniu a on sam został skazany na karę śmierci[7][8].

W latach powstania styczniowego właścicielem Brześci był Rudolf Mieszkowski, którego dwór udzielał schronienia i pomocy partyzantom. W połowie grudnia 1863 zatrzymał się we wsi oddział konny Jana Newlina Mazarakiego; jeden z plutonów wraz z dowódcą kwaterował we dworze, reszta po chałupach. W 1869 Brzeście kupił profesor prawa rzymskiego Władysław Okęcki. Od 1918 znajdujący się tu dworek należał do Konstantego Okęckiego. Po drugiej wojnie światowej dworek zaczął popadać w ruinę, obecnie nie ma po nim śladu. Obecnie jest to teren zakładu hodowli zwierząt.

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Brzeście, od 1960 r. siedzibą gromady było miasto Pińczów, a w 1962 zmieniono nazwę gromady na Pińczów. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa kieleckiego.

Oświata edytuj

  • Szkoła Podstawowa w Brześciu
  • Przedszkole Gminno-Powiatowe w Brześciu

Układ komunikacyjny edytuj

Przez Brzeście przebiega droga wojewódzka nr 766 z Morawicy 73, przecinając w odległym o około 3 km Pinczowie drogę wojewódzką nr 767 biegnie dalej na południe do Węchadłowa 768.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 10891
  2. Raport o stanie gminy w roku 2019. Stan ludności 31.12.2019 str. 13-14 [dostęp 2022-04-28]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 94 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-03-10].
  6. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Andrzej Dziubiński, Przechadzka po Pińczowie i okolicach, Pińczów 1992, s.16.
  8. Tygodnik Petersburski 1834, nr 89, s. 533.