Bucznik (Beskid Niski)
Bucznik (519 i 519 m) – góra na północnym skraju Beskidu Niskiego.
.jpg) Wierzchołek wschodni | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
519 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Niskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°35′18″N 21°28′54″E/49,588333 21,481667
| |
Wyraźnie izolowany masyw Bucznika zaliczany jest formalnie do Pasma Magurskiego. Stanowi ostatnie większe wzniesienie w grzbiecie odgałęziającym się od Świerzowej przez Trzy Kopce w kierunku północno-wschodnim. Od wschodu ogranicza go głęboka, przełomowa dolina Wisłoki, a od południa – dolinka jej lewobrzeżnego dopływu, spływającego na wschód przez Brzezową. Od zachodu ogranicza go dolinka potoku Szczawa (również dopływ Wisłoki), a ku północy jego stoki opadają ku Pogórzu Jasielskiemu w rejonie wsi Samoklęski. Z Trzema Kopcami łączy go jedynie niski grzbiet tworzący dość szerokie siodło (ok. 385 m n.p.m.), przez które przechodzi lokalna droga z Mrukowej do Brzezowej.
-
Widok w kierunku zachodnim -
.jpg)
.jpg)
Masyw jest dość wyraźnie rozciągnięty w osi wschód – zachód i w tej linii leżą również jego dwie kulminacje o wysokościach 519 i 519 m[1] odległe od siebie o ok. 600 m. Ich wysokości w różnych źródłach są podawane zamiennie: 518 lub 519 m n.p.m. (w starszych źródłach nawet 510 m n.p.m.[2]). Podobna niejednoznaczność występuje z nazwami: niektóre źródła nazwą „Bucznik” oznaczają wschodnią kulminacją, natomiast zachodnią nazywają „Pagórkiem”[3]. Stoki masywu są strome, mocno rozczłonkowane dolinkami drobnych cieków wodnych.
Północne stoki masywu są porośnięte lasem, natomiast południowe w większości pokrywają łąki i pastwiska, a nawet pola, które do niedawna sięgały aż po zachodnią kulminację góry. Ze szczytu ładne widoki w kierunku południowym i zachodnim, na zalesione grzbiety Magury Wątkowskiej.
Przez obie kulminacje Bucznika przechodzi znakowany szlak turystyczny:
na odcinku Folusz – Mrukowa – Bucznik – Nowy Żmigród[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Beskid Niski. Mapa Turystyczna. skala 1:50 000. Wydawnictwo Compass, Kraków 2020, s. 1, 2. ISBN 978-83-8184-099-6.
- ↑ Krygowski W., s. 302.
- ↑ Beskid Niski. Mapa turystyczna 1:50 000.
Bibliografia edytuj
- Beskid Niski. Mapa turystyczna 1:50 000, wyd. Compass, Kraków 2004, ISBN 83-89165-54-6.
- Krukar Wojciech, Kryciński Stanisław, Luboński Paweł, Olszański Tadeusz A. i in.: Beskid Niski. Przewodnik, wyd. II poprawione i aktualizowane, Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Pruszków 2002, ISBN 83-85557-98-9.
- Krygowski Władysław: Beskid Niski, Pogórze Ciężkowickie (część wschodnia) i Pogórze Strzyżowsko-Dynowskie (część zachodnia), wyd. II poprawione i uzupełnione, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1977.