Buczynowe Siodło
Buczynowe Siodło – niewielka, dość szeroka przełączka w południowej grzędzie Wielkiej Buczynowej Turni w polskich Tatrach Wysokich. Przekracza ją szlak Orlej Perci, który na tym odcinku trawersuje południowe zbocza Wielkiej Buczynowej Turni ponad lodowcowym kotłem Dolinki Buczynowej. Po przekroczeniu Buczynowego Siodła szlak turystyczny schodzi w dół do żlebu spadającego z Buczynowej Przełęczy. Jego dno osiąga po około 100 m. Zejście to częściowo ubezpieczone jest łańcuchem[1].
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 2125 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′36,1″N 20°02′24,3″E/49,226694 20,040083
| |
Nazwę przełęczy podał Władysław Cywiński w 18 tomie szczegółowego przewodnika „Tatry”. Przełęcz jest niewielka, ma jednak znaczenie orientacyjne, zarówno dla turystów, jak i taterników. Po południowej stronie przełęczy, tuż nad szlakiem Orlej Perci w grzędzie przełęczy wznosi się na wysokość kilku metrów skalista kopka, a poniżej niej grzędę przecina Buczynowa Szczerbinka. Poniżej niej wznosi się Buczynowa Turniczka. Obszar ten dopuszczony jest do uprawiania wspinaczki skalnej i prowadzą tędy drogi wspinaczkowe[1].
Szlak turystyczny edytuj
– szlak Orlej Perci.
- Czas przejścia z Zawratu na Krzyżne: 6:40 h
- Czas przejścia z Krzyżnego na Kozi Wierch (część Zawrat – Kozi Wierch jest jednokierunkowa!): 3:35 h[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Władysław Cywiński, Granaty, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2013, ISBN 978-83-7104-046-7.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.