Bulwar Peryferyjny Paryża

arteria komunikacyjna biegnąca dookoła Paryża

Bulwar Peryferyjny Paryża (fr. Boulevard périphérique de Paris, inne nazwy: Boulevard périphérique, le Périphérique, le Périph, BP) – dwujezdniowa, kilkupasowa droga długości 35,04 km, zbudowana w latach 1956–1973, stanowiąca śródmiejską obwodnicę Paryża (okalającą miasto ze wszystkich stron). Jezdnia od strony śródmieścia nosi nazwę Boulevard Périphérique Intérieur (wewnętrzna), zaś jezdnia od strony przedmieść Boulevard Périphérique Extérieur (zewnętrzna).

Data otwarcia

25 kwietnia 1973

Długość

35,04 km

Departamenty

Ville-de-Paris

Mapa
Mapa A
Mapa położenia pierścieni drogowych wokół Paryża

     Bulwar Peryferyjny

     Autostrada A86

     La Francilienne (linia ciągła – istniejący odcinek, przerywana – planowany)

Zdjęcie
Tunel w pobliżu Porte d'Auteuil. Zdjęcie wykonano w czerwcu 2012 roku.
Tunel w pobliżu Porte d'Auteuil. Zdjęcie wykonano w czerwcu 2012 roku.

Informacje ogólne edytuj

Bulwar Peryferyjny prawie w całości przebiega wzdłuż granic administracyjnych stolicy Francji. Na większości trasy posiada po cztery pasy ruchu w każdą stronę (pomiędzy węzłami: Porte de Montreuil i Porte de Bagnolet wybudowano po pięć pasów ruchu na każdej z jezdni). W jego ciągu zlokalizowane są 23 tunele o długości powyżej 100 m, w tym 7 tuneli przekraczających 300 m (dwa najdłuższe to tunnel du Parc des Princes i tunnel du lac supérieur, liczące po 580 m). W 2010 drogą tą – w zależności od odcinka – przemieszczało się 104–262 tys. pojazdów dziennie. Około 10% obwodnicy jest pokryta nawierzchnią zmniejszającą poziom hałasu. Bulwar to najbardziej obciążony ruchem odcinek sieci drogowej we Francji. Jest krytykowany – tworzy barierę, oddzielając śródmieście od przedmieść. Z punktu widzenia francuskiego kodeksu drogowego nie jest autostradą ani drogą ekspresową, mimo posiadania parametrów autostrady, w szczególności braku jakichkolwiek kolizyjnych skrzyżowań (jednopoziomowych). Ograniczenia związane z gęstą zabudową miejską utrudniają przeprowadzenie zmian, aby poprawić płynność ruchu. Bulwar Peryferyjny jest uzupełnieniem dla Bulwarów Marszałków, które tworzą miejską obwodnicę Paryża.

Arteria wyposażona jest m.in. w telefony alarmowe.

Szczególne zasady ruchu edytuj

Zgodnie z klasyfikacją dróg we Francji, Bulwar Peryferyjny jest drogą komunalną (odpowiednik polskiej drogi gminnej)[1], nie przypisano mu jednak żadnego numeru ewidencyjnego.

  • Od 10 stycznia 2014 prędkość maksymalna pojazdów jest ograniczona do 70 km/h na całej długości drogi, zgodnie ze specjalnym artykułem francuskiego kodeksu drogowego[2]. Wcześniej prędkość maksymalna wynosiła 80 km/h, a do 27 lipca 1993 obowiązywało ograniczenie prędkości do 90 km/h;
  • Ruch na tej drodze odbywa się według specyficznych, właściwych tylko dla niej reguł, bowiem pojazdy wjeżdżające na Bulwar mają pierwszeństwo przed znajdującymi się już na nim. Zasada ta wynika z następujących powodów:
    • kulturowego – obowiązuje zasada „pierwszeństwa dla nadjeżdżających z prawej”,
    • praktycznego – pasy dla włączających się do ruchu na Bulwarze są stosunkowo krótkie, ponieważ droga prowadzi przez tereny silnie zurbanizowane,
    • płynności ruchu – bardzo duże natężenie ruchu na Bulwarze powoduje, że w przypadku konieczności ustępowania pierwszeństwa przez włączających się do ruchu szanse wjazdu na Bulwar byłyby praktycznie zerowe.

Bramy edytuj

Węzły drogowe, łączące Bulwar Peryferyjny z innymi drogami nazywa się „bramami” (fr. porte). Sześć z nich stanowi węzły początkowe autostrad.

Historia edytuj

Budowa drogi rozpoczęła się w 1956 roku wzdłuż pozostałości paryskich fortyfikacji, a zakończono ją w 1973 roku. W lutym 2004 zainstalowano na nim cztery pierwsze fotoradary. W 2005 liczba tych urządzeń wzrosła do ośmiu. W 2013 wymieniono je na fotoradary nowego typu.

Statystyka edytuj

Bulwar Peryferyjny w liczbach:

  • Długość: 35,04 km
  • Długość odcinków dojazdowych : 54 km
  • Szerokość: 35 m
  • Całkowita powierzchnia: 1,38 km²
  • Całkowita liczba wjazdów/zjazdów: 156
  • Liczba węzłów z autostradami: 6
  • Liczba pozostałych węzłów: 44
  • Ekrany dźwiękochłonne: 6 845 m długości, powierzchnia całkowita 28 275 m²
  • Źródła światła: 38490 sztuk, co daje ponad 1000 szt. na km
  • Kamery telewizji przemysłowej: 99
  • Czujniki ruchu pojazdów: 759
  • Punkty zliczania pojazdów: 199
  • Liczba fotoradarów: 16
  • Panele informacyjne: 324
  • Powierzchnia w wykopie: 40% trasy, z czego kilka odcinków krytych, ponadto 30% trasy w tunelach

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. Le périphérique, Paris.fr, 5 stycznia 2012 [zarchiwizowane] (fr.).
  2. Périph à 70 km/h: coût de 100 M euros. [dostęp 2014-01-12]. (fr.).

Linki zewnętrzne edytuj