C&A

międzynarodowa holenderska sieć sklepów odzieżowych

C&A Mode GmbH & Co. KG – międzynarodowa sieć sklepów odzieżowych. Należy do szwajcarskiego holdingu COFRA, kontrolowanego przez rodzinę Brenninkmeijer. W 2002 roku miesięcznikForbes” szacował, że 200 członków tej rodziny posiada łącznie majątek rzędu 4 mld USD. Centra operacyjne firmy mieszczą się w Vilvoorde oraz Düsseldorfie.

C&A Mode GmbH & Co. KG
Logo
ilustracja
Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

 Nadrenia Północna-Westfalia

Siedziba

Düsseldorf

Data założenia

1841

Forma prawna

GmbH & Co. KG

brak współrzędnych
Strona internetowa
Sklep C&A w Ibbenbüren (Niemcy)
Wnętrze jednego ze sklepów C&A w Polsce

Nazwa jest skrótem od Clemens & August, czyli imion braci Brenninkmeijer, emigrantów z Westfalii, którzy w 1841 r. w holenderskim mieście Sneek założyli firmę odzieżową. W roku 1861 otworzyli pierwszy sklep C&A, który oferował gotową odzież w różnych rozmiarach i po przystępnych cenach. Członkowie rodziny Brenninkmeijer do dziś obsadzają wszystkie kluczowe stanowiska w firmie i są zobowiązywani do utrzymywania w ścisłej tajemnicy jej działań (łącznie z danymi finansowymi).

W czasie II wojny światowej niemiecki oddział spółki korzystał z pracy robotników przymusowych z krajów okupowanych przez III Rzeszę. Przejmował również mienie należące do Żydów i korzystał z taniej siły roboczej w getcie łódzkim[1].

Sklepy C&A zlokalizowane są w Austrii, Argentynie, Belgii, Brazylii, Czechach, Francji, Hiszpanii, Holandii, Luksemburgu, Meksyku, Niemczech, na Węgrzech, w Portugalii, Rosji, Szwajcarii, Rumunii oraz Polsce. Firma zatrudnia 32 tys. pracowników w 1050 sklepach. W roku 2000 wycofała się z Wielkiej Brytanii, likwidując 113 sklepów. W 2004 roku wycofała się również ze Stanów Zjednoczonych.

Do C&A należą takie marki jak Angelo Litrico, Canda, Clockhouse, Jinglers, Palomino, Westbury, Yessica oraz Your Sixth Sense.

C&A produkuje w różnych krajach trzeciego świata, często wyzyskując pracowników i w warunkach sprzecznych z prawem[2]. Fabryka Tazreen, która spłonęła w 2012 roku, produkowała w dużej części dla C&A. Odszkodowanie wypłacone ofiarom było poniżej międzynarodowych standardów, co wywołało krytykę[3].

Przypisy edytuj

  1. Ghosts in the machine. „The Economist”, s. 55, 29 October 2016. 
  2. Is this in fashion? C&A sells clothes produced in clandestine sweatshops that exploit illegal immigrants | International Labor Rights Forum [online], www.laborrights.org [dostęp 2016-01-03].
  3. C&A’s compensation for Bangladeshi fire victims falls short [online], Clean Clothes Campaign [dostęp 2016-01-03] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj