Carl Proske
Carl Proske (ur. 11 lutego 1794 w Grobnikach, zm. 20 grudnia 1861 w Ratyzbonie[1][2]) – niemiecki muzykolog.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Studiował medycynę w Wiedniu[2]. W latach 1813–1815 służył w armii jako członek personelu sanitarnego[1]. W 1816 roku uzyskał stopień doktora na uniwersytecie w Halle, następnie pracował jako lekarz w Głogówku, Pszczynie i Opolu[1]. Organizował bezpłatną pomoc medyczną dla ubogich[1]. W latach 1823–1826 studiował teologię na uniwersytecie w Ratyzbonie, w 1826 roku przyjął święcenia kapłańskie[1][2]. W 1827 roku uzyskał tytuł wikariusza, a w 1830 roku kanonika i kapelmistrza Alte Kapelle w Ratyzbonie[1][2].
Związany był z ruchem cecyliańskim, angażował się w działania na rzecz odnowy muzyki kościelnej[1]. Uważał, że muzyka powinna stanowić integralną część nabożeństwa religijnego, a nie pełnić tylko funkcje użytkowe[1]. W latach 1834–1838 przebywał we Włoszech, gdzie przeprowadził kwerendę archiwalną[1]. Zgromadził obszerną bibliotekę, zawierającą około 5000 dzieł z okresu od XV do XVIII wieku[1]. Przygotował wydanie źródłowe Missa papae Marcelli Palestriny (Moguncja 1850) oraz edycje włoskiej muzyki dawnej Musica divina (1853–1863) i Selectus novus missarum (1855–1859)[1][2]. Przed śmiercią zniszczył swoje notatki i większość osobistych dokumentów[1].
Odznaczony został Krzyżem Zasługi I Klasy bawarskiego Orderu Świętego Michała[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 216. ISBN 978-83-224-0837-7.
- ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2880. ISBN 0-02-865530-3.