Carlos Filipe Ximenes Belo

duchowny katolicki z Timoru Wschodniego, noblista pokojowy

Carlos Filipe Ximenes Belo SDB (ur. 3 lutego 1948 w Baucau) – timorski duchowny rzymskokatolicki, salezjanin, obrońca praw człowieka, noblista.

Dom Filipe Ximenes Belo SDB
biskup tytularny Lorium
Ilustracja
Dom Filipe Ximenes Belo (2016)
Caritas Veritatis - Veritas Caritatis
Kraj działania

Timor Wschodni

Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1948
Baucau

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

salezjanie

Śluby zakonne

21 września 1973

Prezbiterat

26 lipca 1980

Nominacja biskupia

21 marca 1988

Sakra biskupia

19 czerwca 1988

podpis
Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Wolności (Portugalia)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

19 czerwca 1988

Konsekrator

Francesco Canalini

Współkonsekratorzy

Francis Xavier Sudartanta Hadisumarta
Donatus Djagom

Życiorys edytuj

Święcenia kapłańskie otrzymał 26 lipca 1980. W marcu 1988 został mianowany administratorem apostolskim Dili, z biskupią stolicą tytularną Lorium (konsekrowany na biskupa 19 czerwca 1988).

Jest aktywnym obrońcą praw człowieka, kreatorem życia katolickiego i edukacyjnego Timoru Wschodniego (założyciel szkół średnich, seminariów, sierocińców). Po aneksji Timoru przez Indonezję był jednym z pierwszych obrońców jego mieszkańców, prowadził ciągłą akcję informowania o prześladowaniach ludności cywilnej; po masakrze demonstracji pokojowej w Dili (1991) przeprowadził skuteczną kampanię na rzecz reform w armii indonezyjskiej, doprowadzając m.in. do dymisji dwóch wysoko postawionych generałów. Reprezentował linię biernego oporu, m.in. jako autor listu otwartego z 1994, w którym zaproponował ograniczenie liczebności armii indonezyjskiej na terenie Timoru Wschodniego, rozszerzenie praw obywatelskich dla Timorczyków oraz przeprowadzenie referendum w sprawie odzyskania niepodległości. Przeżył dwa zamachy na życie (1989, 1991).

W 1996 otrzymał za swoje starania pokojową nagrodę Nobla (wraz z nim został wyróżniony Jose Ramos-Horta)[1]. W 1999, po głosowaniu Timorczyków za niepodległością, został na krótko zmuszony do opuszczenia kraju (zniszczono m.in. jego dom oraz zakładane przez niego kościoły) – powrócił po miesiącu. W listopadzie 2002 zrezygnował z funkcji administratora apostolskiego Dili (zastąpił go bp Basilio do Nascimento)[2].

Przypisy edytuj

  1. The Nobel Peace Prize 1996. nobelprize.org. [dostęp 2013-06-04]. (ang.).
  2. Kronika religijna. Kościół w Świecie. tygodnik.com.pl, 2002-12-08. [dostęp 2013-06-04].