Casa dei Tre Oci
Casa dei Tre Oci[a] – pałac położony na wyspie Giudecca w Wenecji, zaprojektowany przez artystę Mario de Maria (Marius Pictor) i zbudowany w 1913 roku, jest jednym z najważniejszych przykładów architektury neogotyckiej w tym mieście. Zakupiony w 2000 roku przez Fondazione di Venezia, służy od 2012 roku jako centrum wystawowe, zwłaszcza fotografii.
 Fasada pałacu – widok od strony Canale della Giudecca | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Casa dei Tre Oci |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Inwestor |
Mario de Maria |
| Rozpoczęcie budowy |
1912 |
| Ukończenie budowy |
1913 |
| Pierwszy właściciel |
Mario de Maria |
| Obecny właściciel |
Polymnia |
Położenie na mapie Wenecji  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej  | |
 45°25′35,936″N 12°20′18,265″E/45,426649 12,338407
| |
| Strona internetowa | |
Historia edytuj
Budynek został zaprojektowany i zbudowany między 1912 a 1913 rokiem przez malarza Mario de Maria (1852-1924) jako dom dla upamiętnienia jego ulubionej córki Silvii, zmarłej kilka lat wcześniej. Trzy okna w elewacji budynku reprezentują trzech żyjących członków rodziny artysty: jego samego, żony Emilii Voight i ich syna Astolfo, natomiast okno powyżej symbolizuje ich zmarłą córkę[1]. Wątki neogotyckie w architekturze budynku posłużyły jedynie za punkt wyjścia, po czym zostały opracowane w interesujących połączeniach. Ponieważ pałacyk był pomyślany również jako pracownia artysty, trzy duże okna w fasadzie miały za zadanie oświetlenie wnętrza atelier[2].
Po śmierci Mario de Marii w pałacyku mieszkał i pracował jego syn Astolfo wraz z żoną Adele. W okresie późniejszym, aż do lat 80. budynek służył różnym celom artystycznym i kulturalnym, w tym artystom biorącym udział w weneckim Biennale, jak Dario Fo, który w 1985 roku wykorzystywał jego wnętrze jako salę prób do swej sztuki Arlekin. Budynek gościł w swych podwojach wielu uznanych twórców i działaczy kultury, takich jak Vittore Grubicy de Dragon, Friedensreich Hundertwasser i Giorgio Morandi[3].
Ze względu na swe walory architektoniczne został uznany w 2007 roku przez Direzione Regionale per i Beni Culturali e Paesaggistici del Veneto za obiekt o znaczeniu historycznym i artystycznym. Po zakupieniu go w 2000 roku przez Polymnię, stowarzyszenie w ramach Fondazione di Venezia Casa dei Tre Oci została w 2012 roku udostępniona publiczności jako centrum wystawowe sztuki współczesnej, ze szczególnym zwróceniem uwagi na fotografię[4]. Inauguracyjną wystawą nowej placówki był przegląd dorobku Elliotta Erwitta, Elliott Erwitt. Personal Best (30 marca–15 lipca 2012)[5].
Zbiory edytuj
W Casa dei Tre Oci przechowywane są zbiory fotograficzne będące własnością Fondazione di Venezia: Fondo de Maria i Fondo Italo Zannier. Dwa pokoje zostały poświęcone rodzinie de Maria; znajdują się w nich oryginalne meble oraz zbiór obrazów i rysunków[6].
Fondo De Maria edytuj
Fondo De Maria, zakupiony przez Fondazione di Venezia w 2000 roku, zawiera 105 tysięcy zdjęć: czarno-białych i w kolorowych, czarno-białych negatywów, kolorów slajdów i zdjęć próbnych wykonanych przez poszczególnych członków rodziny de Maria. Są tu odbitki albuminowe Mario de Marii, fotografie wykonane przez Adele Quarti Trevano, albumy rodzinne, podróżnicze i zbiory dokumentalne[6].
Fondo Italo Zannier edytuj
Fondo Italo Zannier, nabyty przez Fondazione di Venezia w 2007 roku, stanowi ważny punkt odniesienia, jeśli chodzi o zrozumienie i poznanie historii włoskiej fotografii. Składa się on z tematycznego zbioru książek, broszur i czasopism obejmujących okres od wynalezienia fotografii (1839) do dnia dzisiejszego. Fotografie znajdujące się w jego zbiorach są dziełem wybitnych artystów włoskich i światowych[6].
Uwagi edytuj
- ↑ Nazwa w języku weneckim; wł.: Casa degli Tre Occhi, pol.: Dom o Trzech Oczach (tzn. o trzech oknach).
Przypisy edytuj
- ↑ Venice Museum Guide: Casa dei Tre Oci. www.venicemuseumguide.com. [dostęp 2016-03-27]. (ang.).
- ↑ Guido Zucchoni: Venezia: guida all'architettura. Lupatoto: Arsenale Editrice, 1993, s. 122. ISBN 978-88-7743-129-5. (wł.).
- ↑ Tre Oci: La Storia. www.treoci.org. [dostęp 2016-03-27]. (wł.).
- ↑ Tre Oci: La Casa dei Tre Oci. www.treoci.org. [dostęp 2016-03-27]. (wł.).
- ↑ Fondazione di Venezia: La Casa dei Tre Oci. www.fondazionedivenezia.org. [dostęp 2016-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)]. (wł.).
- ↑ a b c Civita Tre Venezie: Archivi & Sale De Maria. www.civitatrevenezie.it. [dostęp 2016-03-27]. (wł.).